آگوست 5, 2020
گسترش اعتصابات سراسری
اهمیت این اعتصابات از آنجاست که نفت به عنوان استخوان‌بندی اقتصاد ایران اهمیت استراتژیک تاریخی برای حکومت‌ها دارد
گسترش اعتصابات سراسری
موج اعتصاب در بخش‌های نفت، گاز و پتروشیمی در جنوب ایران از روز شنبه ۱۱ مرداد شکل گرفته است. اعتصاب در پالایشگاه آبادان، پالایشگاه پارسیان و پتروشیمی لامرد، پالایشگاه نفت سنگین قشم، پترو پالایش کنگان و پالایشگاه فازهای ۲۲ و ۲۴ پارس جنوبی کنگان آغاز شد و روز یکشنبه ۱۲ مرداد، در دومین روز اعتصاب کارگران فاز ۱۴ شرکت ای‌جی و جم ۲ نیز به آن پیوستند. امروز نیز کارگران فاز 14 پارس جنوبی را تعطیل کردند و کارگران پالایشگاه اصفهان نیز به اعتصاب کارگران نفت، گاز و پتروشیمی پیوستند. همچنین اعتصاب به نیروگاه برق پارس جنوبی واقع در بیدخون شهرستان عسلویه نیز رسیده است.
این اعتراضات در ۴ استان کشور، ازجمله در شهرهای آبادان، اهواز، ماهشهر، قشم، کنگان و لامرد و دشت‌آزادگان به‌شکل همزمان به پیش می‌رود و یکی از بزرگ‌ترین اعتصاب‌های کارگرى در چهار دهه اخیر است. گفته می‌شود که بیش از ۱۰ هزار کارگر در آن‌ها شرکت دارند. کارگران معترض خواستار تأمین امنیت شغلی، لغو قراردادهای سفید امضاء، پرداخت دستمزدهای معوقه و همچنین افزایش سطح دستمزدهای خود هستند.
اعتصاب کارگران نفت در ادامه 50 روز از اعتصاب کارگان هفت‌تپه و همراهی چند کارخانه بزرگ دیگر از جمله هپکو در حال گسترش و تبدیل شدن به اعتصابات سراسری است. اهمیت این اعتصابات از آنجاست که نفت به عنوان استخوان‌بندی اقتصاد ایران اهمیت استراتژیک تاریخی برای حکومت‌ها دارد. نخستین اعتصاب گسترده در صنعت نفت ایران در ۱۲۹۹ روی داد و منجر به افزایش دستمزد و کاهش ساعات کار کارگران و آغاز فعالیت جدی تشکل‌های کارگری شد. این نقش‌آفرینی تا آنجا ادامه پیدا کرد که در جریان انقلاب 57 حکومت شاه پس از یک سال تظاهرات خیابانی و خواست عمومی براندازی، فقط وقتی از هم فروپاشید که کارگران نفت به کمیته‌های اعتصاب در مراکز کار پیوستند و اعتصاب سراسری شکل گرفت.
