کارگران، دانشجویان و روزنامه نگاران بازداشت شده و زندانی را آزاد کنید!
هیچ سوسیالیستی را نمی یابید که وجوه فرهنگی و پیشینه سلطه مردانه را از طریق آیین و دین و رسوم مقدس شده انکار کند و راه مبارزه با آنرا ببندد. در کشور ما این سوسیالیست ها هستند که اتفاقا در استخوان بندی مبارزه برای حقوق زنان علیه باورهای خرافی و سلطه گرانه ی مرد سالارانه قرار دارند و پیگیر ترین یاران زنان مبارز و آزادی می خواهند. ادامه مطلب را بخوانید »
ما به خود اجازه داده‌ایم از سوی خود و جامعه پرشماری که به یاری‌های طولانی‌مدت شما امید بسته است، از هر دوی شما بخواهیم به نفع همگان و به امید آینده‌ای تابناک به اعتصاب غذای خود پایان دهید. ادامه مطلب را بخوانید »
خواست مردم در شعار کارگران هفت تپه، فولاد، آذرآب و هپکو، کارگران معترض کارخانه های سرتاسر ایران و معلمان و بازنشستگان تجلی یافته است که ” نان،کار، آزادی” فریاد می زنند بازداشت شدگان را آزاد کنید. این خواست هزاران نفر از مردم ایران است که با امضای نامه‌های اعتراض آمیز آنرا فریاد می زنند. ادامه مطلب را بخوانید »
غافلگیر شدن مردم از خشم طبیعت به تنهایی نمی تواند این خشم گسترده را توضیح دهد. مردمی که به این مرحله می رسند مردمی متشکل از افراد جدا از هم نیستند، آنان وارث درد مشترک بوده که پیشاپیش زمینه ی روح جمعیشان را نه تنها آزرده و قابل اشتعال که حتی آماده ی انفجار کرده بود. تقریباً همه سیل زدگان از لایه های محروم و فقیر جامعه بودند. آنان پیشاپیش از گرانی های ناگهانی و مصیبت تورم سنگین تحمیل شده بر زندگی فقیرانه ی خود در رنج و خشم بودند. سیلاب ها آتش خشم را فرو ننشاندند بلکه چون ریختن سوخت مایع بر آن عمل کردند …. ادامه مطلب را بخوانید »
دموکراسی مشارکتی نیاز به حضور تشکل های مردمی در هیأت سازمانی، صنفی، سندیکایی، شورایی، حزبی و انجمن های مردم پایه دارد. این مشارکت های مداوم، ساخت قدرت مردمی را تضمین می کند. در این میان «شوراها» مهمترین جلوه ی مشارکت همه ی توده ها در عرصه ی عمومی هستند. نهادهای مردمی در چنین دموکراسی ای می توانند دو مشخصه را توأمان داشته باشند: هم هدف باشند و هم ابزار. آنها هدف‌اند برای دوره گذار و وسیله‌اند برای گذار و حرکت به سوی سوسیالیسم و بالاخره باز هدف اند برای مراحل اجتماعی عالی تر. ادامه مطلب را بخوانید »
راهکار سوسیالیستی در باره‌ی سازمان‌های توده‌ای بر اصل خدشه‌ناپذیر خود مدیریتی توده‌ها در آن سازمان‌ها متکی خواهد بود که جز از راه نظارت و کنترل دموکراتیک تامین نخواهد شد. ادامه مطلب را بخوانید »
نقش عنصر آگاه و اثرگذاری او در تشکل‌های صنفی را نمی‌توان و نباید در کوتاه مدت پیگیری کرد و محک زد. در جریان مبارزه‌ی طبقاتی و در بزنگاه های تصمیم‌گیریِ مهم درون یک تشکل صنفی “بینشِ صحیح و منش دموکراتیک، ویژگی‌های مثبت شخصیتی، رفتار و مواضع درست و منطقی و حضور و پیگیری طولانی مدت در محیط کار و درون آن تشکل است” که به یک فرد نقشی موثر و هدایت گر می‌دهد ادامه مطلب را بخوانید »
نولیبرالیسم – یعنی پروژه‌ی سیاسی طبقات حاکم – الگوی مسلط در جهان غرب، هم در اروپا و هم در امریکای شمالی، شد. در نتیجه، روایت و گفتمان تازه‌ای هم حاکم شده است که در آن مفاهیمی چون طبقه‌ی سرمایه‌دار و یا طبقه‌ی کارگر (که در واقع مشخصه‌ی بررسی‌ها و گفتمان سوسیالیستی بودند) در عمل از ادبیات سیاسی و رسانه‌های عمومی حذف شده‌اند. این زمینه‌ی فکری توضیح می‌دهد که چرا حتی رهبران احزاب چپ هم دیگر از ادبیات طبقاتی استفاده نمی‌کنند. مفهوم و روایت «مبارزه‌ی طبقاتی» کنار گذاشته شد و طبقه‌ی کارگر هم از این روایت‌ها و گفتمان‌ها حذف شده به «طبقه‌ی متوسط» تبدیل شد. ادامه مطلب را بخوانید »
آنچه این روزها به واسطه‌ی بحث در باب «آکسیون روز کارگر» به عنوان شالوده‌ی اصلی انتقاد به دعوت کنندگان آکسیون مطرح می‌شود، تحت عنوان «ضرورت برگشتن به درونِ طبقه به جای مانورهای نمادین سیاسی» نظرها را به خود جلب کرد. سخن از این است که چنین کُنش‌هایی نمی‌تواند پیامی صنفی- سیاسی به بدنه‌ی طبقه بدهد و در بدبینانه‌ترین برداشت مصداق «خودارضایی روشنفکرانه» است. از این زاویه مشکل بزرگ جنبش کارگری، اتکای صرف آن بر نخبگانش است که این نخبگان عمدتا برای ارتباط با روشنفکران و دانشجویان در قیاس با ارتباط با بدنه‌ی طبقاتی‌شان اولویت قائل هستند و لذا دچار بحرانِ نمایندگی و بدل شدن به نام‌هایی پُرافتخار در فضای مجازی می‌باشند. ادامه مطلب را بخوانید »
سازمان های توده‌ای انواع گوناگونِ سازمان‌هایی است که گروه‌های مختلف زحمتکشان را دربرمی گیرند. این سازمان‌ها بنا به موضوعیت خود یا طبقاتی هستند و یا ترکیبی از توده‌های مردم زحمتکش که الزاما وابستگی طبقاتی ندارند اما آنها به دلیل نیازهای مشترک، ضرورتاً در کنار یکدیگر در یک سازمان دموکراتیک سامان می یابند. ما می کوشیم به تفکیک به این سازمان‌ها بپردازیم و توضیح دهیم که راهکار سوسیالیستی تشکیل سازمان‌های کارگری و سازمان‌های زحمتکشان کدامند. ادامه مطلب را بخوانید »
این دولت و مجموعه قدرت حاکم مسوول به وجود آمدن وضع فعلی‌است. با اینکه ما نقش امپریالیسم و سلطه‌گری امریکا و متحدان اصلی و دست‌نشاندگان منطقه ای آن (مانند عربستان، امارات و اسراییل) را در به وجودآمدن این وضع نادیده نمی‌گیریم اما این دولت چنان با مردم سخت و سرکوبگرانه و ستمگرانه برخورد کرده است که نمی توان ایستادن پشت سر این دولت را حتی در مقاومت علیه حضور احتمالی امپریالیست‌ها و دست نشانده هایشان تجویز کرد. اختلاف دولت امریکا اساسا بر سر حفظ قدرت و بر بنیاد منافع طبقاتی داخلی بوده است و این اختلاف را با مردم ایران نیز برقرار است. راه حل صلح پایدار برای مردم، با حاکمیت مردم و با کوتاه شدن دست سوء استفاده گران و انحصار طلبان داخلی به دست می‌آید. ادامه مطلب را بخوانید »
هدف ما از طرح راهکارها این است که در برهه ی نا به سامانی ها و سردرگمی ها، بدیل اساسی دیگر را که نجات را در درجه نخست در قدرت یابی مردمی (به ویژه کارگران و مزد و حقوق بگیران و همه ی زحمتکشانِ آزادی خواه و نیز در نابرخورداران، فرودستان و تهیدستان) می بیند، در اختیار جامعه ی علاقمند و دلبسته ی رستگاری بگذاریم. ما خواهانِ آنیم که بیش از هر چیز این بدیل در جامعه طنین انداز شود، آن هم در شرایطی که تا کنون همه ی امکاناتِ رسانه ای و آگاهی رسانی و داشتن تشکل ها، احزاب و سازمان های مستقل در آن از مردم دریغ شده است.
ادامه مطلب را بخوانید »
اصلی ترین مشخصه ی دولت مورد نظر ما ، برای فائق آمدن بر مشکلات ماندگار موجود، دولتی مبتنی بر دموکراسی مشارکتی (و البته نه از نوع ادعایی سوسیال دموکراتها) برای دوران گذار است. در این دموکراسی مردم در اداره ی امور مشارکت و نظارت دارند، از نخبگان استفاده انسانی می شود اما دولت نخبه گرایی در کار نیست
ادامه مطلب را بخوانید »
شکاف فزاینده ی طبقاتی نیز مانع توسعه ی همگانی و عامل ادامه ی سلطه و خودکامگی شده است. راه نجات اقتصاد ایران از گذرگاه های خطیر حذف سلطه گری طبقاتی، ملی کردن منابع و مردم سالاری اقتصادی و سیاسی و رفع تبعیض طبقاتی می گذرد.
ادامه مطلب را بخوانید »
رفاه همگانی و پایدار و برخورداری های عمومی باید به فرصت های قابل تحقق و ماندگار در انواع فعالیت های زندگی فردی و اجتماعی عادلانه و آزاد، شامل اوقات فراغت و فعالیت های فراشغلی و خانوادگی تبدیل شود که در آن میان خواست زنان و جوانان و حقوق سالمندان ضرورت خاص مییابد.
ادامه مطلب را بخوانید »
در حال حاضر تدوین کلیات و اساس سیاست خارجی و منطقه ای توسط وزارت خارجه کشور تقریباً در حد صفر است و بخش اساسی آن از سوی مرکزیت قدرت و سازمان رهبری تعیین و ابلاغ می‌شود. گویا عادی کردن روابط به تغییر این وضع و تغییر این وضع نیز به ایجاد یک نولیبرالیسم منصفانه تر نیاز دارد.
ادامه مطلب را بخوانید »
سودجویی ها و رانت خواری هایی که خروجی آن آلودگی محیط شهری و نادیده گرفتن استانداردهای حیاتی و به خطر انداختن میراث های طبیعی و ایمنی زیست مردمی است، باید به گونه ای منطقی و در فرآیند برنامه ریزی و زمان بندی شده، متناسب با توان اقتصادی مردم و توسعه ی اجتماعی – اقتصادی متوقف شوند.
ادامه مطلب را بخوانید »
