کارگران، دانشجویان و روزنامه نگاران بازداشت شده و زندانی را آزاد کنید!
دولت روحانی که برای خصوصی سازی و برای ثروتمندان و پول سازان و مستغلات چی ها و کاسبکارانی که فعالیتشان علیه توسعه ی اجتماعی و ملی است وزیری برای آموزش و پرورش به نام محسن حاج میرزایی به مجلس معرفی کرد (که رأی اعتماد بالایی هم به دست آورد). او از طرفداران جدی پولی سازی در آموزش و پرورش است. این در حالی است که فرزندان تهی دستان در دور افتاده ترین نقاط کشور از کمبود مدرسه امن و برخوردار از حداقل امکانات آموزشی رنج می برند در کپر درس می خوانند، معلم کافی ندارند و عاقبت از تحصیل باز می مانند. ادامه مطلب را بخوانید »
اخیرا حزب کارگزاران سازندگی -این نمونه نماترین حزب جناح اعتدالی بورژوازی حاکم در ایران- طی بیانیه ای کوشیده است تا نارضایتی خود را از احکام سنگین صادره برای پرونده ی هفت تپه ابراز کند. وقاحت به خرج رفته در این بیانیه البته عجیب نیست، وقتی دانسته شود که «محمد قوچانی» -ژورنالیست چپ ستیز این سال های مطبوعات اصلاح طلب- عضو شورای مرکزی این حزب است و چهره هایی چون «مرعشی»، «کرباسچی»؛ «فائزه هاشمی» و «سعید لیلاز» در مرکزیت آن عضویت دارند. ادامه مطلب را بخوانید »
طی ماه‌های اخیر بیشترین محکومان در دادگاه های جمهوری اسلامی را زنان تشکیل می دهند و بیشترین تعداد از همین زنان کسانی هستند که به دفاع از کارگران در برابر تهاجمات سنگین سرمایه‌داری را آماج خود قرار داده‌اند و کسب حقوق فردی و اجتماعی خود را در راستای مبارزات اجتماعی که هم مبارزه‌ای با تبعیض جنسیتی و هم مبارزه ای طبقاتی است پی می‌گیرند و بهمین اعتبار هم بیشترین و سنگین ترین احکام از سوی نهادهای امنیتی و قضایی به قاضی دیکته شده است ادامه مطلب را بخوانید »
در بخشی از بیانیه نوشته شده: «…حکم صادره چنان آشکار و ظالمانه مرزهای معمولِ بی‌عدالتیِ چنین دادگاه‌هایی را پشت سر نهاد که در ساعت‌های آغازین اعلام آن، موج عظیم اعتراض و انزجار گروه‌های مختلف مردم را برانگیخت …». ادامه مطلب را بخوانید »
گویا در سیستم امنیتی و قضایی کشور باوری معطوف بر این است که با سرکوب و ارعاب، واقعیت ها تغییر می‌یابند و با ترساندن مردم و به ویژه کارگران و فرزندان آنها موضوع این همه فشارهای اقتصادی، اجتماعی و تبعات روانی آن به سود نظم موجود تغییر می کند و بحران و مشکلات ناشی از آن در همه زمینه ها برطرف می‌گردد. ادامه مطلب را بخوانید »
در شرایط کنونی آنچه اهمیت دارد اینست که اولا و بپش از هر چیز مطالبات و شیوه مطالبه گری باید از مجرایی طرح شود و در میدان هایی به اعتراض گراید که حقانیت این مطالبه گری مانع از سرکوب آن گردد و یا هزینه های سرکوب را برای جمهوری اسلامی افزایش دهد. برای حصول به این منظور مطالبه گری و اعتراض باید در محیط های کار و تولید و به اتکای نیروهای واقعی و مصمم در این مکان ها باشد و در آنجا قوام یابد و در حین قوام یافتگی اصالت و برحق بودن این مطالبه به افکار عمومی نشان داده شود. ادامه مطلب را بخوانید »
در دهه ی شصت بخش زیادی از دستگاه سرکوب با وجدان کاذب، و به خیال خود در خدمت اسلام در وفاداری به رهبری خود، به عامل آن کشتارها تبدیل شده بود و همه چیز را در لفاف انقلاب اسلامی پیچیده بود. امروز بخش اصلی دستگاه سرکوب و متحدات اداری و مالی و تجارت پلیسی و رسانه ای و نظریه سازی آن با آگاهی کامل طبقاتی در جستجوی محو فعالان آزادی خواه و برابری طلب و قدرت مردمی و کارگری است و در جستجوی خلاص شدن از روح شورشی نامیرای دهه ی شصت در امروز. ادامه مطلب را بخوانید »
اگر این دستگیری ها را کنار دستگیری های گسترده ی یک ماه گذشته از طیفهای مختلف کنشگران سیاسی-اجتماعی قرار دهیم، آنگاه روشن می‌شود که بار دیگر در یک لحظه ی پوست اندازی یا چیزی شبیه به آن در درون حاکمیت برای تمدید و بقای آن واقع شدیم. این لحظات در درون هر حکومتی به تناسب شکل میگیرد و بسته به سابقه ی سیاسی و موقعیت بین المللی راه حلهای بقا فرق می‌کند. ادامه مطلب را بخوانید »
نگاهی به حواشی افشاگریهای مازیار ابراهیمی پیرامون پرونده ترور دانشمندان هسته ای ادامه مطلب را بخوانید »
فرصت دادن به هرگونه خودکامگی که ایران را جز برای سود و انباشت نمی خواهد و امنیت ملی از نگاه او امنیت سرمایه، سود و انباشت به هر طریق ممکن است، در واقع فرصت دادن برای تسلط بی قید و شرط امپریالیسم در سایه سیاست های آشکار و نهان تجاوزگرانه ایست که شصت و شش سال پیش آن را با کودتای ننگین به پیش برد. اما امروز عرصه تجاور امپریالیستی به حقوق مردم جهان و از جمله ایران، از مبادی گوناگون دیگری می‌گذرد. سوسیالیست ها و تمام نیروهای آزادیخواه و عدالت جو وظیفه دارند این راه ها را شناسایی و به مردم نشان دهند. ما کوشیده ایم با تدوین راهکارسوسیالیستی، بستر سازی مناسبی در حوزه‌های گوناگون سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی همراه با تدقیق سیاست درست در مناسبات بین المللی برای ایجاد آلترناتیو برتر، برای برون رفت از شرایط بحران زده کنونی را عرضه کنیم. ادامه مطلب را بخوانید »
همراه با اعتراض این سه نویسنده و عضو کانون نویسندگان ایران به حکم دادگاه، ما امضاکنندگان نیز ضمن محکوم کردن برخوردهای امنیتی با نویسندگان خواهان لغو حکم‌های صادرشده برای بکتاش آبتین، کیوان باژن و رضا خندان (مهابادی) هستیم. ادامه مطلب را بخوانید »
حضورِ غیرچالشی یکی از همکاران سعید امامی در انتشار متن برنامه هویت در بی. بی.سی فارسی به تنهائی ارزش نوشتن حتا یک سطر را هم نداشت و من اگر این متن می نویسم تنها از آن رو است که از منظر معیارهای حرفه‌ای و سنجه های انسانی حضور غیرچالشی همکاران جنایت‌کاران بدین شیوه، آگاهانه یا ناآگانه و خواسته یا ناخواسته،عادی سازی جنایت است و عادی سازی جنایت راه را بر تکرار جنایت هموار می‌کند ادامه مطلب را بخوانید »
نخبگان یک نسل را که از میان مردم برخاسته و آتش مردم دوستی و بهروزی زحمتکشان در سینه های آنان شعله ور بود، به زیر خروارها خاک سیاه فرستادند و آنان را هم که جان به در برده بودند آواره غربت کردند تا بعداً بتوانند در دولت هاشمی رفسنجانی، نور چشمی های خود را فله ای به انگلیس – مهد سرمایه داری نولیبرال – بفرستند تا در آنجا سیاست های نو لیبرالی «تعدیل ساختاری» و «شوک درمانی» را فرا گیرند ادامه مطلب را بخوانید »
به کار بردن واژه هایی چون «دموکراسی»، «قانون» و «عدالت» در شرایط سیاسی کنونی، خیلی راحت می‌تواند در خدمت منویاتی دیگر باشد و بر سوسیالیستهاست که در مواجهه با این عبارت پردازیهای زیبا از قصد و غرض های خوابیده پُشت آن اطمینان یابند. مسئله بر سر باور داشتن/نداشتن به «دموکراسی» نیست، بلکه روشن کردن این نکته است که سوسیالیستها پیگیرترین دموکراتها هستند و امروز با در نظر گرفتن تجربیات تاریخی بیش از صد ساله ی از «مشروطه خواهی» تا «جمهوری خواهی» باید به خوبی آموخته باشیم که «دموکراسی منهای سوسیالیسم» قطعا جاده صاف کن بیعدالتی، نابرابری و در طرفهالعینی راه بردن به دیکتاتوری و فاشیسم است. ادامه مطلب را بخوانید »
در جمهوری اسلامی آنچه بیش و پیش از هر چیز خشم مردم را برمی انگیزد، بی عدالتی و بیداد گری در دستگاه قضایی است که ساختار غیر دموکراتیک آن را ولی فقیه یعنی عالیترین مقام این نظام پایه گذاری کرده است. دستگاهی که اساس کارکرد آن تا کنون جز ستمگری و جور در حق مردم ایران نبوده است. دستگاهی که بنا به آنچه این روزها از سوی رسانه های جمهوری اسلامی نیز بیان می‌شود، بالاترین مقاماتش آلوده به رشوه و اختلاس و فسادهای کلان شهرت یافته اند. ادامه مطلب را بخوانید »
وظیفه چپ فقط مبارزه با سرمایه‌داری نیست مبارزه با همرزمانی که ممکن است نطفه‌های تمامیت‌خواهی و سرکوب را در خود داشته باشند هم هست. پس راهکار ما برای جبهه چپ این نیست که “پدرت را انکار کن تا از آن من شوی” بلکه این است که بیایید رواداری را ابتدا در میان خود بپذیریم و تمرین کنیم، اگر نتوانیم گرایش‌های متنوع چپ را تحمل کنیم قطعا تمام آن تاریخ‌ها قابل تکرار خواهد بود و پس دعوت به رواداری و پذیرش ایده‌ها ی رقیبت هر چند با نقد بی‌رحمانه، می‌تواند جبهه‌ای منسجم از چپ‌ها را شکل دهد که در وضعیت کنونی بسیار ضروری است. ادامه مطلب را بخوانید »
بیائید خود را لحظه ای در جایگاه یک شهروند عادی، یعنی میلیونها نفر و اکثریت قاطع مردم ایران، قرار دهیم. آنها در این هنگامه چه می بینند: هرچه در برابر شداید و محرومیت ها و در برابر تجاوز آمریکا مقاومت می کنیم و صبوری به خرج می دهیم در دل سنگ دستگاه قدرت ذره ای اثر ندارد. …. ادامه مطلب را بخوانید »
این حقایق تلخ نه با وارونه جلوه دادن آن ها، از سینه ی تاریخ ایران زدوده خواهد شد و نه با لاف زنی های اخلاف محمدرضا شاه پهلوی و هواداران آن ها. جنایات دهشتناک جمهوری اسلامی و بلائی که در این چهل سال حاکمیت فقها بر سر مردم ایران آمده است نیز هرگز روزگار سیاه ایران را در دوران سلطنت شاه توجیه نخواهد کرد ادامه مطلب را بخوانید »
سندیکای کارگران شرکت واحد دارای دو رسانه است: پیک سندیکا و یک کانال تلگرامی به نام “سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه”. برای داشتن تصویر و ارزیابی بهتری از وضعیت کنونی سندیکا می توان این دو رسانه را مورد بررسی قرار داد. ادامه مطلب را بخوانید »
هیچ سوسیالیستی را نمی یابید که وجوه فرهنگی و پیشینه سلطه مردانه را از طریق آیین و دین و رسوم مقدس شده انکار کند و راه مبارزه با آنرا ببندد. در کشور ما این سوسیالیست ها هستند که اتفاقا در استخوان بندی مبارزه برای حقوق زنان علیه باورهای خرافی و سلطه گرانه ی مرد سالارانه قرار دارند و پیگیر ترین یاران زنان مبارز و آزادی می خواهند. ادامه مطلب را بخوانید »
ما به خود اجازه داده‌ایم از سوی خود و جامعه پرشماری که به یاری‌های طولانی‌مدت شما امید بسته است، از هر دوی شما بخواهیم به نفع همگان و به امید آینده‌ای تابناک به اعتصاب غذای خود پایان دهید. ادامه مطلب را بخوانید »
خواست مردم در شعار کارگران هفت تپه، فولاد، آذرآب و هپکو، کارگران معترض کارخانه های سرتاسر ایران و معلمان و بازنشستگان تجلی یافته است که ” نان،کار، آزادی” فریاد می زنند بازداشت شدگان را آزاد کنید. این خواست هزاران نفر از مردم ایران است که با امضای نامه‌های اعتراض آمیز آنرا فریاد می زنند. ادامه مطلب را بخوانید »
غافلگیر شدن مردم از خشم طبیعت به تنهایی نمی تواند این خشم گسترده را توضیح دهد. مردمی که به این مرحله می رسند مردمی متشکل از افراد جدا از هم نیستند، آنان وارث درد مشترک بوده که پیشاپیش زمینه ی روح جمعیشان را نه تنها آزرده و قابل اشتعال که حتی آماده ی انفجار کرده بود. تقریباً همه سیل زدگان از لایه های محروم و فقیر جامعه بودند. آنان پیشاپیش از گرانی های ناگهانی و مصیبت تورم سنگین تحمیل شده بر زندگی فقیرانه ی خود در رنج و خشم بودند. سیلاب ها آتش خشم را فرو ننشاندند بلکه چون ریختن سوخت مایع بر آن عمل کردند …. ادامه مطلب را بخوانید »
دموکراسی مشارکتی نیاز به حضور تشکل های مردمی در هیأت سازمانی، صنفی، سندیکایی، شورایی، حزبی و انجمن های مردم پایه دارد. این مشارکت های مداوم، ساخت قدرت مردمی را تضمین می کند. در این میان «شوراها» مهمترین جلوه ی مشارکت همه ی توده ها در عرصه ی عمومی هستند. نهادهای مردمی در چنین دموکراسی ای می توانند دو مشخصه را توأمان داشته باشند: هم هدف باشند و هم ابزار. آنها هدف‌اند برای دوره گذار و وسیله‌اند برای گذار و حرکت به سوی سوسیالیسم و بالاخره باز هدف اند برای مراحل اجتماعی عالی تر. ادامه مطلب را بخوانید »
راهکار سوسیالیستی در باره‌ی سازمان‌های توده‌ای بر اصل خدشه‌ناپذیر خود مدیریتی توده‌ها در آن سازمان‌ها متکی خواهد بود که جز از راه نظارت و کنترل دموکراتیک تامین نخواهد شد. ادامه مطلب را بخوانید »
نقش عنصر آگاه و اثرگذاری او در تشکل‌های صنفی را نمی‌توان و نباید در کوتاه مدت پیگیری کرد و محک زد. در جریان مبارزه‌ی طبقاتی و در بزنگاه های تصمیم‌گیریِ مهم درون یک تشکل صنفی “بینشِ صحیح و منش دموکراتیک، ویژگی‌های مثبت شخصیتی، رفتار و مواضع درست و منطقی و حضور و پیگیری طولانی مدت در محیط کار و درون آن تشکل است” که به یک فرد نقشی موثر و هدایت گر می‌دهد ادامه مطلب را بخوانید »
نولیبرالیسم – یعنی پروژه‌ی سیاسی طبقات حاکم – الگوی مسلط در جهان غرب، هم در اروپا و هم در امریکای شمالی، شد. در نتیجه، روایت و گفتمان تازه‌ای هم حاکم شده است که در آن مفاهیمی چون طبقه‌ی سرمایه‌دار و یا طبقه‌ی کارگر (که در واقع مشخصه‌ی بررسی‌ها و گفتمان سوسیالیستی بودند) در عمل از ادبیات سیاسی و رسانه‌های عمومی حذف شده‌اند. این زمینه‌ی فکری توضیح می‌دهد که چرا حتی رهبران احزاب چپ هم دیگر از ادبیات طبقاتی استفاده نمی‌کنند. مفهوم و روایت «مبارزه‌ی طبقاتی» کنار گذاشته شد و طبقه‌ی کارگر هم از این روایت‌ها و گفتمان‌ها حذف شده به «طبقه‌ی متوسط» تبدیل شد. ادامه مطلب را بخوانید »
آنچه این روزها به واسطه‌ی بحث در باب «آکسیون روز کارگر» به عنوان شالوده‌ی اصلی انتقاد به دعوت کنندگان آکسیون مطرح می‌شود، تحت عنوان «ضرورت برگشتن به درونِ طبقه به جای مانورهای نمادین سیاسی» نظرها را به خود جلب کرد. سخن از این است که چنین کُنش‌هایی نمی‌تواند پیامی صنفی- سیاسی به بدنه‌ی طبقه بدهد و در بدبینانه‌ترین برداشت مصداق «خودارضایی روشنفکرانه» است. از این زاویه مشکل بزرگ جنبش کارگری، اتکای صرف آن بر نخبگانش است که این نخبگان عمدتا برای ارتباط با روشنفکران و دانشجویان در قیاس با ارتباط با بدنه‌ی طبقاتی‌شان اولویت قائل هستند و لذا دچار بحرانِ نمایندگی و بدل شدن به نام‌هایی پُرافتخار در فضای مجازی می‌باشند. ادامه مطلب را بخوانید »
سازمان های توده‌ای انواع گوناگونِ سازمان‌هایی است که گروه‌های مختلف زحمتکشان را دربرمی گیرند. این سازمان‌ها بنا به موضوعیت خود یا طبقاتی هستند و یا ترکیبی از توده‌های مردم زحمتکش که الزاما وابستگی طبقاتی ندارند اما آنها به دلیل نیازهای مشترک، ضرورتاً در کنار یکدیگر در یک سازمان دموکراتیک سامان می یابند. ما می کوشیم به تفکیک به این سازمان‌ها بپردازیم و توضیح دهیم که راهکار سوسیالیستی تشکیل سازمان‌های کارگری و سازمان‌های زحمتکشان کدامند. ادامه مطلب را بخوانید »
این دولت و مجموعه قدرت حاکم مسوول به وجود آمدن وضع فعلی‌است. با اینکه ما نقش امپریالیسم و سلطه‌گری امریکا و متحدان اصلی و دست‌نشاندگان منطقه ای آن (مانند عربستان، امارات و اسراییل) را در به وجودآمدن این وضع نادیده نمی‌گیریم اما این دولت چنان با مردم سخت و سرکوبگرانه و ستمگرانه برخورد کرده است که نمی توان ایستادن پشت سر این دولت را حتی در مقاومت علیه حضور احتمالی امپریالیست‌ها و دست نشانده هایشان تجویز کرد. اختلاف دولت امریکا اساسا بر سر حفظ قدرت و بر بنیاد منافع طبقاتی داخلی بوده است و این اختلاف را با مردم ایران نیز برقرار است. راه حل صلح پایدار برای مردم، با حاکمیت مردم و با کوتاه شدن دست سوء استفاده گران و انحصار طلبان داخلی به دست می‌آید. ادامه مطلب را بخوانید »
هدف ما از طرح راهکارها این است که در برهه ی نا به سامانی ها و سردرگمی ها، بدیل اساسی دیگر را که نجات را در درجه نخست در قدرت یابی مردمی (به ویژه کارگران و مزد و حقوق بگیران و همه ی زحمتکشانِ آزادی خواه و نیز در نابرخورداران، فرودستان و تهیدستان) می بیند، در اختیار جامعه ی علاقمند و دلبسته ی رستگاری بگذاریم. ما خواهانِ آنیم که بیش از هر چیز این بدیل در جامعه طنین انداز شود، آن هم در شرایطی که تا کنون همه ی امکاناتِ رسانه ای و آگاهی رسانی و داشتن تشکل ها، احزاب و سازمان های مستقل در آن از مردم دریغ شده است.
ادامه مطلب را بخوانید »
اصلی ترین مشخصه ی دولت مورد نظر ما ، برای فائق آمدن بر مشکلات ماندگار موجود، دولتی مبتنی بر دموکراسی مشارکتی (و البته نه از نوع ادعایی سوسیال دموکراتها) برای دوران گذار است. در این دموکراسی مردم در اداره ی امور مشارکت و نظارت دارند، از نخبگان استفاده انسانی می شود اما دولت نخبه گرایی در کار نیست
ادامه مطلب را بخوانید »
شکاف فزاینده ی طبقاتی نیز مانع توسعه ی همگانی و عامل ادامه ی سلطه و خودکامگی شده است. راه نجات اقتصاد ایران از گذرگاه های خطیر حذف سلطه گری طبقاتی، ملی کردن منابع و مردم سالاری اقتصادی و سیاسی و رفع تبعیض طبقاتی می گذرد.
ادامه مطلب را بخوانید »
رفاه همگانی و پایدار و برخورداری های عمومی باید به فرصت های قابل تحقق و ماندگار در انواع فعالیت های زندگی فردی و اجتماعی عادلانه و آزاد، شامل اوقات فراغت و فعالیت های فراشغلی و خانوادگی تبدیل شود که در آن میان خواست زنان و جوانان و حقوق سالمندان ضرورت خاص مییابد.
ادامه مطلب را بخوانید »
در حال حاضر تدوین کلیات و اساس سیاست خارجی و منطقه ای توسط وزارت خارجه کشور تقریباً در حد صفر است و بخش اساسی آن از سوی مرکزیت قدرت و سازمان رهبری تعیین و ابلاغ می‌شود. گویا عادی کردن روابط به تغییر این وضع و تغییر این وضع نیز به ایجاد یک نولیبرالیسم منصفانه تر نیاز دارد.
ادامه مطلب را بخوانید »
سودجویی ها و رانت خواری هایی که خروجی آن آلودگی محیط شهری و نادیده گرفتن استانداردهای حیاتی و به خطر انداختن میراث های طبیعی و ایمنی زیست مردمی است، باید به گونه ای منطقی و در فرآیند برنامه ریزی و زمان بندی شده، متناسب با توان اقتصادی مردم و توسعه ی اجتماعی – اقتصادی متوقف شوند.
ادامه مطلب را بخوانید »
