به یاد علی رضا جباری (آذرنگ)، انسان مبارز و عاشقی که دیگر در میان ما نیست اما یادش همیشه با ماست.

 

---

 

 

 

هرگز نمی میرند جان های شیفته ی این جاودانگان وادی عشق

به یاد علی رضا جباری (آذرنگ)، انسان مبارز و عاشقی که دیگر در میان ما نیست اما یادش همیشه با ماست.

او شعر زیر را در تاریخ ۱۰ شهریور ۱۳۸۵ در مراسم گرامیداشت یاد اعدامیان دهه شصت در «گلزار خاوران» خواند:

اینجاست خاوران!
سرزمین تن های خفته در خاک و جان های بیدار

سرزمین پرندگان گلگون عشق

پرپر زنان بر فراز گورجای عاشقان زادبوم من

یاد روز در دل

سرود رهایی بر زبان

سرزمین گل در گل

گل بر گل

سرزمین ستاره در ستاره

ستاره برستاره

اینجاست خاوران!

سرزمین جان های بیدار و دل های تپنده

قلب زادبوم سرزمین هماره گلگون من

در سینه ی این خاک به یلدا نشسته

سرشار از فردا

هرگز نمی میرند

جان های شیفته ی این جاودانگان وادی عشق

قد بر می کشند هر شب

این ستارگان سحرین

از گور جاهاشان

و پرتو می افشانند

بر دیو لاخ پرپیچ کژتاب

ره گذار رهروان شب خیز روز خواه

و خوشبو می سازند هر روز

این شکفته گلان مشک بوی

کوچه- پس کوچه های میهنم را

با عِطر و بوی عشق به آزادی

بی مرگان اند اینان

یادگاران ایستادگی سرو

و نمی میرند هرگز

با اره ی برنده ی مرگ آفرین

در دست دیدبان خزان

پرده از دیدگان برگیر

ای دیدبان خزان، شب، اهریمن!

دیری است رفته ای، خود نمی دانی

بی مرگان اند اینان

زندگان وادی گلگون عشق به آزادی

این است جاودانه گلستان خاوران

---