مه 12, 2021
مردم فلسطین در محاصره
در پاسخ به مقاومت مردم فلسطین اسراییل غزه را بمباران کرده اما مردم فلسطین در شهرهای مختلف تظاهرات اعتراضی برپا کرده‌اند. مقاومت مردم فلسطین خانه به خانه، کوچه به کوچه و خیابان به خیابان ادامه دارد، اغلب با دست خالی و سنگ در مقابل نیروهایی که تا بن دندان مسلح شده‌اند.
مردم فلسطین در محاصره
دارودسته‌های وحشی سازمان‌یافته در شهرک‌نشین‌های یهودی در اقدامی آشکارا اشغالگرانه این روزها علیه مردم فلسطین دست‌به‌کار شده‌اند. آنها از سوی پلیس، ارتش، دستگاه قضایی و دولت اسراییل پشتیبانی می‌شوند.
اشغال مبنای تشکیل کشور اسراییل بوده و از لحظه‌ی تاسیس این کشور تاکنون به اشکال مختلف ادامه داشته است. اکنون نوبت به اشغال شهرک شیخ جراح در بیت‌المقدس شرقی رسیده است. حامیان اسراییل در جهان، از جمله در ایران، همواره این افسانه را تکرار کرده‌اند که فلسطینی‌ها داوطلبانه زمین‌های خود را به اسراییلی‌ها فروخته‌اند و بعد ادعای مالکیت بر زمین‌های فروخته‌شده داشته‌اند. این افسانه‌پردازان وقیح دهه‌ها اشغال، سرکوب، کشتار و قتل‌عام، خشکاندن تعمدی زمین‌ها و بایر کردن آنها، محاصره‌ی اراضی برای بیرون راندن فلسطینی‌ها، بستن راه‌های دسترسی به آب‌های قابل ماهیگیری، شهرک‌سازی در سرزمین‌های باقی‌مانده در دست فلسطینی‌ها، ترور چهره‌های مقاومت در فلسطین و کشورهای دیگر حتی در اروپا، بازداشت و شکنجه‌ی مبارزان فلسطینی از جمله کودکان و مانند آنها را با افسانه‌ای توجیه می‌کنند که در بنگاه‌های صهیونیستی ساخته و پرداخته شده است.
اکنون ماجرای شهرک شیخ جراح آینه‌ی تمام‌نمای تمام آن سیاست اشغالی‌ای است که طی دهه‌ها در فلسطین جریان داشته و به اندازه‌ی کافی نشان می‌دهد چقدر آن افسانه‌ها پوچ و دروغین است. در نوامبر ۲۰۲۰، یک دادگاه در اسراییل حکمی صادر کرد که بر اساس آن ۴ خانواده‌ی فلسطینی باید تا ماه مه خانه‌های خود در منطقه‌ی شیخ جراح را به نفع شهرک‌نشینان یهودی تخلیه کنند. همین دادگاه همچنین برای ۷ خانواده‌ی دیگر هم حکم تخلیه‌ای صادر کرد که باید تا ماه اوت اجرا شود. بعدتر، یک قاضی اسراییلی دو طرف را به دستیابی به توافقی شبیه به آنچه در دهه‌ی ۱۹۸۰ میلادی بین ساکنان فلسطینی و سازمان‌های جناح راست بسته شد، تشویق کرد. توافقی که طبق آن ساکنین فلسطینی باید مالکیت یهودیان بر خانه‌ها را به رسمیت می‌شناختند و در مقابل حق‌‌شان به عنوان مستاجر محفوظ باقی می‌ماند و تا زمان مرگ هیچ‌کس نمی‌توانست آنها را بیرون بیندازد. توجه کنید که مقامات قضایی اسراییل از ساکنان فلسطینی شیخ جراح خواسته‌اند مالکیت دیگران به خانه‌های خودشان را به رسمیت بشناسند و در مقابل بتوانند به عنوان مستاجر در خانه‌های خودشان زندگی کنند. هرچند همین پیشنهاد ستمکارانه هم با اعتراض شهرک‌نشین‌های یهودی روبه‌رو شده است.
منشا ادعای مالکیت شهرک‌نشینان چیست؟ آنها ادعا می‌کنند این خانه‌ها روی زمین‌هایی ساخته شده است که در قرن نوزدهم، یعنی نزدیک به دو قرن پیش به یهودیان تعلق داشته است. این‌که در طول این دو قرن چه کسانی در این زمین‌ها زندگی کرده‌اند برای فاشیست‌های صهیونی اهمیتی ندارد.
بخشی از ساکنان شهرک شیخ جراح آوارگان فلسطینی‌ای هستند که بعد از تاسیس اسراییل در ۱۹۴۸ و قتل‌عام‌های مردم یافا و حیفا از خانه‌های خود رانده و در نهایت در ۱۹۵۶ در شیخ جراح مستقر شدند. اردن که آن زمان کنترل بیت‌المقدس شرقی را در دست داشت، به منظور ساخت واحدهای مسکونی برای این خانواده‌ها با آژانس امداد و امور پناهندگان فلسطینی سازمان ملل متحد (اونروا) قرارداد امضا کرد. اما پس از اشغال بیت‌المدس شرقی توسط اسراییل در جنگ شش روزه‌ی ۱۹۶۷، اردن کنترل خود بر این منطقه و همین‌طور کرانه‌ی باختری را از دست داد. با این حال طبق یک سند متعلق به سال ۱۹۶۸ پارلمان اسراییل فرمانی صادر کرده که بر اساس آن خود را نسبت به توافق‌نامه‌ی میان اردن و آژانس امداد و امور پناهندگان فلسطینی سازمان ملل متعهد می‌داند.
روزنامه‌ی هارتص اسراییل اما برای دفاع از سیاست اشغالی در مورد شهرک شیخ جراح به قانون نژادپرستانه‌ای استناد می‌کند که مطابق آن فقط اسراییلی‌ها اجازه دارند به خانه‌هایی که پیش از جنگ اول اعراب و اسراییل در ۱۹۴۸ در آنها زندگی می‌کردند، بازگردند و فلسطینی‌ها حق ندارند برای املاکی که پیش از این تاریخ ترک کرده‌اند، ادعای مالکیت کنند.
در هفته‌های گذشته بارها شهرک‌نشینان یهودی و دارودسته‌های شبه‌نظامی صهیونیست در این مناطق فلسطینی تظاهرات و به مردم ساکن در این مناطق تعرض کرده‌اند. آنها با شعارهای فاشیستی «مرگ بر عرب» عزم خود را برای اشغال مناطق جدیدی از سرزمین‌های فلسطینی نشان داده‌اند و توسط پلیس و هنگ مرزی ارتش اسراییل پشتیبانی شده‌اند. دستگاه قضایی با صدور احکام ستمگرانه دست آنها را در تعرضات اشغالی باز گذاشته و بنیامین نتانیاهو، بالاترین مقام سیاسی دولت اسراییل به وضوح از اقدامات آنان حمایت کرده است.
در چنین وضعیتی برگزاری نماز در مسجد الاقصی موجب دخالت مستقیم پلیس و ارتش اسراییل شده است. آنها در چند روز گذشته بارها به نمازگزاران در حرم و خیابان‌های اطراف آن حمله کرده‌اند. تا روز گذشته بر اساس آمارهای رسمی، بیش از سیصد نفر زخمی شده‌اند که حال برخی از آنان وخیم گزارش شده است. بیش از این تعداد نیز توسط پلیس بازداشت و به زندان‌های موقت منتقل شده‌اند. پلیس اسراییل نه تنها فلسطینی‌ها را در تظاهرات بازداشت کرده بلکه با هجوم به خانه‌های مردم فلسطین بسیاری را به جرم شرکت در تظاهرات ربوده و به بازداشتگاه‌ها منتقل کرده است.
هم‌زمان نیروهای شبه‌نظامی شهرک‌نشین با پیشتیبانی پلیس بارها به شهرک شیخ جراح حمله کرده‌اند و در مقابل فلسطینی‌ها خیابان‌های این شهرک را برای دشواری عبور و مرور دارودسته‌های فاشیستی مسدود نموده‌اند.
خشونت پلیس، ارتش و نیروهای شبه‌نظامی صهیونیست به حدی بوده است که حتی واکنش سازمان ملل متحد و پشتیبان اصلی اسراییل در جهان یعنی دولت آمریکا را هم برانگیخته است. حامیان وقیح اسراییل در جهان اما هم‌چنان از این سیاست اشغالی و سرکوب مردم فلسطین دفاع می‌کنند. نیروهای فلسطینی به دولت اسراییل هشدار داده‌اند در صورت تداوم این سرکوب از اشکال دیگری از مقاومت استفاده خواهند کرد. از جمله شاخه‌ی نظامی جبهه‌ی خلق برای آزادی فلسطین اعلام کرده برای دفاع از ساکنان فلسطینی شهرک شیخ جراح آماده است و در بیانیه‌ی خودش تاکید کرده: «به دولت اشغالگر در رابطه با ادامه‌ی حماقت‌هایش هشدار می‌دهیم و می‌گوییم باید حرف‌های ما را جدی بگیرد.»
دولت اسراییل در شرایطی از پرتاب چند راکت توسط حماس به سوی اسراییل که هیچ تلفات جانی‌ای در برنداشته، برای تداوم سرکوب و خشونت نظامی استفاده می‌کند که دست نیروهای شبه‌نظامی را برای جولان‌های فاشیستی در سرزمین‌های فلسطینی باز گذاشته است. نیروهایی که با وقاحت تمام در چشم دوربین می‌گویند: «خانه‌ها را یکی پس از دیگری خواهیم گرفت… رویای ما این است که بیت‌المقدس شرقی هم مثل بیت‌المقدس غربی، پایتخت اسراییل بشود… من این را ادامه‌ی پروژه‌ی صهیونیسم می‌دانم… آیا عرب‌ها آسیب خواهند دید؟ بله»
در پاسخ به مقاومت مردم فلسطین اسراییل غزه را بمباران کرده اما مردم فلسطین در شهرهای مختلف تظاهرات اعتراضی برپا کرده‌اند. مقاومت مردم فلسطین خانه به خانه، کوچه به کوچه و خیابان به خیابان ادامه دارد، اغلب با دست خالی و سنگ در مقابل نیروهایی که تا بن دندان مسلح شده‌اند.
متن از «گروه نویسندگان #سرخط»
