نوامبر 27, 2022
کارناوال ابتذال ترس؛ قلدری و گردن‌کشی به اسم قانون!
بالاخره پس از کش‌وقوس‌های فراوان از “آیین‌نامه انضباطی دانشجویان” رونمایی شد؛ آیین‌نامه‌ای که گویا در رقابت با شیوه‌نامه سرکوبگرایانه سال ۹۸، گوی رقابت را ربوده و مسئولین نابخرد مربوطه برد خود را در سرکوب عریان‌تر می‌بینند!
کارناوال ابتذال ترس؛ قلدری و گردن‌کشی به اسم قانون!
بالاخره پس از کش‌وقوس‌های فراوان از “آیین‌نامه انضباطی دانشجویان” رونمایی شد؛ آیین‌نامه‌ای که گویا در رقابت با شیوه‌نامه سرکوبگرایانه سال ۹۸، گوی رقابت را ربوده و مسئولین نابخرد مربوطه برد خود را در سرکوب عریان‌تر می‌بینند! متن این آیین‌نامه منتشر شده و بسیاری از دانشجویان آگاه و پیگیر نیز آن را مطالعه کرده‌اند. در این رابطه ذکر نکاتی چند ضروری به‌نظر می‌رسد.
مطابق پیش‌بینی‌ها خرد سیاسی و موقعیت‌شناسی نامسئولین دو وزارتخانه و همدستان دانشگا‌هیشان، آن اندازه‌ای نبود که با درک واقعیات موجود در میدان دانشگاه و مسائل بحران‌زای عمده در آن، مطابق منطق حکمرانیشان حتی حداقل تلاشی در جهت به قول خودشان “آرام کردن” فضا کنند؛ هرچند که ترس آن‌ها از یک طرف و پیش‌روی بدون وقفه‌ی دانشجویان حق‌طلب از سوی دیگر، گویی چاره‌ای را برای این سرکوبگران باقی نگذاشته بود.
به زبان ساده، مطابق آیین‌نامه‌ی جدید تمامی ما یا مجرم هستیم یا به شکل بالقوه مجرم پنداشته می‌شویم؛ نتیجتا همواره شمشیر تهدید این قلدرها بالای سرمان وجود دارد. اما این‌ها فراموش کرده‌اند که برای گردن‌کشی و افسار پاره کردن پیاده‌نظام‌هایشان در کف دانشگاه، نیازی به قانون ندارند؛ گویی که در نبود آیین‌نامه جدید سرکوب این یاوه‌گویان کمتر بوده! از ممنوعیت عضویت در گروه‌های بدون مجوز بالای صد نفر(!) در شبکه‌هایی که از پیش خودشان فیلتر کرده‌اند گرفته، تا عملا حذف کامل دانشجو از فرایند اطلاع یافتن کامل از اتهامات و مستندات و تمامی موارد تعیین‌کننده دیگر. در یک کلام، پیام این آیین‌نامه روشن است: “دهانتان را ببندید که همه‌ی شما مجرمید!”
نکته‌ی مهم اما که نباید مورد غقلت واقع شود، اهمیت پرداختن به این شیوه‌نامه‌ی سرکوب است؛ طبیعتا در کوتاه مدت این جانیان تلاش خواهند کرد تا با افزایش فشار بر دانشجوها و توسل به ابزار مثلا “قانونی” جدیدشان، ورق را به نفع خود برگردانند؛ نتیجتا اکنون بر تمامی دانشجویان دانشگاه‌های سراسر کشور واجب است تا این مساله را بدل به خواستی جمعی کنند و از گفت‌وگو بر سر آن گرفته تا به کارگیری انواع روش‌های برحق اعتراضی نسبت به چنین اجحاف فاحش حقوق اولیه‌ای، میدان را برای سرکوبگران خالی نگذارند.
آن‌ها می‌دانند و باید بدانند که با چنین مضحکه‌هایی هرگز نخواهند توانست دانشگاه را در اشغال خود نگه دارند؛ مادامی که ما با در نظر گرفتن چنین شیوه‌های سرکوبگرانه‌ای راه حق‌طلبی خود را ادامه دهیم و اجازه پیش‌روی به دشمن مشترک خود را ندهیم.
دانشگاه تهران – دانشجو
https://t.me/daneshjo_ut
