بی‌گمان اول ماه مه روز جهانی کارگر امسال در ایران، به دلایل مختلفی بسیار متفاوت‌تر از سال‌های قبل برگزار خواهد شد. اولا، در حال حاضر جامعه ایران یک تجربه انقلاب «زن، زندگی، آزادی» را از سر می‌گذراند. انقلابی که تا این‌جا نیز جمهوری اسلامی را در تنگنا قرار داده و پایه‌های سیاسی حاکمیت، ایدئولوژی و مردسالاری آن را به‌شدت تکان داده و در سطح جهانی نیز منزوی کرده است. انقلابی که در هفت ماه گذشته، قربانیان زیادی داده و شکاف عمیقی بین دولت‌–‌ملت به‌وجود آورده است. دوما، گرانی و تورم کمرشکن شده و اکثریت خانواده‌های ایران به ویژه مزدبگیران و بیکاران و محرومان، حتی قادر نیستند نیازهای اولیه زندگی‌شان را تامین کنند. سوما، کارگران و مدافعان جنبش کارگری ایران امسال در حالی به استقبال روز جهانی خود می‌روند که کارگران مهم‌ترین بخش صنعتی ایران، یعنی صنایع نفت در اعتراض و اعتصاب به‌سر می‌برند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

درست در آستانه روز جهانی کارگر در ایران به خانه معلمی در بند می‌ریزند و افرادی را که به خاطر همدلی به خانواده او گرد آمده‌اند با رفتاری ناشایست بازداشت و به زندان می برند. و عجیب آنکه این روزها از صدر تا ذیل هرم قدرت از کارگر و حقوق و نقش او در تولید سخن می گویند و از دشواری‌های زندگی اش! و توصیه به رفع  این دشواری‌ها. لابد این دشواری ها را بازداشت‌شدگان ایجاد کرده‌اند! درست سال گذشته در آستانه روز جهانی کارگر شبیه همین رفتار صورت گرفت و از بازداشت معلمان و کارگران با سناریوی همکاری با جاسوسان فرانسوی (دو کارگر از اتحادیه معلمان) سناریوی پر آب و تابی ساخته شد و متعاقب آن گروهی از کارگران و فعالان صنفی بازداشت شدند که هنوز هم پرونده‌ی بعضی از بازداشت شدگان باز است گرچه پرونده جاسوسی رنگ باخت اما بهانه ای برای سرکوب تعدادی معلم و کارگر و مترجم و نویسنده گردید و حالا در آستانه روز کارگر این سناریو به شکلی دیگر با زمینه سازی های قبلی تکرار شده است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

حاکمیت کنونی از بدو استقرار با سرکوب گسترده‌ی مطبوعات و رسانه‌های دیگر جریان آزاد اطلاعات را مسدود کرد. اما حتی در دایره‌ی رسانه‌های «مجوز»گرفته‌ی حکومت نیز روزنامه‌نگاران از سرکوب و احضار و بازداشت در امان نبوده‌اند. دادگاه نیلوفر حامدی و الهه محمدی درواقع دادگاه همه‌ی روزنامه‌نگارانی است که شجاعانه سمت حقیقت ایستاده‌اند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

ادامه مطلب را بخوانيد »

سالی که گذشت سال برآمدن خروش آزادی‌خواهی و عدالتجویی مردم به ویژه زنان و دختران شجاع ایران برای داشتن زندگی سرشار از آزادی و رفع همه ی تبعیض هاو انواع ستم بود. که تحت لوای زن، زندگی، آزادی اثرات خود را به سال ١۴٠٢ نیز گسترش داد جنبشی که با بیش از صد ها کشته و هزاران هزار زندانی و به سال نو و به روز کارگر ورود پیدا کرده است

ادامه مطلب را بخوانيد »

در روز کارگر ۱۴۰۲ صف اندر صف، زن و مرد، خانواده و پیر و جوان، شاغل و بیکار، تولیدی و خدماتی، مثل کوه آتشفشان بخروشیم برای نان، برای دستمزد جوابگوی زندگی امروز، برای آزادی، برای نفی هر نوع تبعیض و نابرابری، برای دنیای آزاد و شورائی کارگران! پیش بسوی روز کارگر! روز کارگر بر کارگران جهان و بویژه کارگران مبارز و اعتصابی فرانسه پیروز باد!

ادامه مطلب را بخوانيد »

چه کسی مسکن کارگران را دزدید و کارگران چگونه می‌توانند در برابر زیاده‌خواهی مالکان بایستند؟ چند روایت از وضعیت مستاجران و نگرانی‌شان از افزایش اجاره.

ادامه مطلب را بخوانيد »

اکنون در شرایطی پنجاه و پنجمین سالگرد بنیادگذاری کانون نویسندگان ایران را گرامی می‌داریم که حاکمیت خون آزادی‌خواهان و معترضان بسیاری را بر زمین ریخته، جان برخی را با طناب دار ستانده و بسیاری را در زندان‌های خود محبوس کرده است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

سندیکای کارگران شرکت واحد به مسئولین شهرداری هشدار می‌دهد در صورت عدم نظارت از طرف شهرداری به عملکرد این پیمانکاران در پرداخت حق و حقوق رانندگان و مزدبگیران با اعتراض و اعتصابات قانونی آنان مواجعه خواهند شد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

اکنون در شرایطی پنجاه و پنجمین سالگرد بنیادگذاری کانون نویسندگان ایران را گرامی می‌داریم که حاکمیت خون آزادی‌خواهان و معترضان بسیاری را بر زمین ریخته، جان برخی را با طناب دار ستانده و بسیاری را در زندان‌های خود محبوس کرده است. با این همه، کانون نویسندگان ایران امید به دگرگونی بنیادی را که در جامعه جاری است پاس می‌دارد و با تکیه بر اراده‌ی جمعی، منشور آزادی‌خواهی خود و تعهد به ناوابستگی به قدرت به کوشش بی‌وقفه‌ برای تحقق همه‌جانبه‌ی آزادی بیان و قلم و اندیشه هم‌چنان ادامه می‌دهد

ادامه مطلب را بخوانيد »

بند اول منشور کانون نویسندگان ایران: آزادی اندیشه و بیان و نشر در همه‌ی عرصه‌های حیات فردی و اجتماعی بی هیچ حصر و استثنا حق همگان است. این حق در انحصار هیچ فرد، گروه یا نهادی نیست و هیچ‌کس را نمی‌توان از آن محروم کرد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

اینکه چه رابطه‌ای بین شعار زن، زنذگی، آزادی و روزجهانی کارگر در ایران بر اساس دیالکتیک مبارزه طبفاتی و رهایی بشر (زن و مرد) برقرار است را با پرداختن به مباحث زیر توضیح خواهیم داد:
ابتدا به روز کارگر و روز زن و پیشینه‌ی هر یک خواهیم پرداخت. سپس اشتراکات پدیدآمدن این دو رویداد تاریخی را از منظر طبقاتی و رهایی نشان می دهیم، در ادامه کاستی های مبارزه طبقه کارگر ایران را در عدم مشارکت و دخالتگری زنان در این طبقه و در سایر عرصه های مبارزاتی نمایان می کنیم و در پایان یادآور میشویم چرا همه‌ی مطالبات طبقه کارگر ایران با شعار زن، زندگی، آزادی عجین است و این شعار نه تنها ربطی به انواع جریانات بورژوایی و به ویؤه گرایشات قاشیستی درون اردوی سرمایه ندارد بلکه اگر به‌درستی نقش زنان کاملا آزادانه و دموکراتیک در زندگی اجتماعی ارزیابی و سنجیده شود آنگاه روشن خواهد شد چگونه سرمایه داری از جمله سرمایه داری نئولیبرال اعم از نوع دینی و یا نوع سکولار آن هریک به شیوه خود خواهند کوشید زنان را به ویژه زنان کارگر و زحمتکش را به انقیاد و نهایت زیستی همراه با بهره کشی و در بهترین حالت همراه با مظاهر ناشی از آزادی های محدود فردی از جامعه و زندگی اجتماعی و آزادیهای اساسی دور سازند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

برای بسیاری این پرسش مطرح می‌شود که عملکرد سلبریتی‌ها در سیاست را باید چگونه ارزیابی کرد؟ آنها به این خاطر سلبریتی خوانده می‌شوند که در رسانه‌ها (نه لزوما همه آنها) حضور چشمگیری دارند، حال برای آنکه در رسانه‌های مختلف به فعالیت سیاسی آنها اشاره می‌شود، می‌توان فعالیت سیاسی آنها را یک موفقیت خواند؟ آیا موفقیت رسانه‌ای به خودی خود باید به معنی نفوذ سیاسی آنها تلقی شود؟ آیا عدم حضور رسمی احزاب اپوزیسیون در ایران متضمن موفقیت‌های سیاسی سلبریتی‌ها در ایران است؟ چرا بخش بزرگی از سلبریتی‌ها رابطه نزدیکی با سلطنت‌طلبان دارند؟ چه فرقی بین سلبریتی‌های ایرانی و خارجی وجود دارد؟ و از همه‌ مهمتر سلبریتی کیست و به این پدیده چگونه باید نگاه کرد؟ آیا حضور آنان در عرصه سیاست موجب گسترش دموکراسی بیشتر می‌شود؟ چرا کسانی که همیشه و تحت هر شرایطی طرفدار حضور متخصصین در عرصه‌های مختلف، از جمله سیاست، هستند از حضور چشمگیر سلبریتی‌ها در این عرصه آشکارا و یا در سکوت حمایت می‌کنند؟ یا برعکس، چرا آنها نباید در عرصه سیاست حضور فعالی داشته باشند؟ این نوشته سعی دارد فقط به برخی از زوایای پدیده سلبریتیسم و پاسخ به چند پرسش آخر و نه همه پرسش‌های مطروحه در بالا بپردازد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

آهنگساز: ادیب قربانی و اجرا: جمعی از دانشجویان موسیقی
این گروه که پیش‌تر سرودهای سوگندنامه، راه‌کوچه، ایران غرق انقلاب است و… را نیز اجرا کرده بودند، این سرود را برای تجدیدسوگند با جانباختگان راه آزادی منتشر کرده و آن‌را به مادر سیاوش و پدر حمیدرضا و… تقدیم کردند.

علی یونسی و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی نخبه زندانی، در پیامی از زندان اوین به مناسبت سومین سالروز بازداشت خود که روز سه‌شنبه منتشر شد تاکید کردند که به تحقق یافتن ایرانی آزاد «یقین داریم».

ادامه مطلب را بخوانيد »

سندیکای کارگران شرکت واحد خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط اعضای زندانی خود داود رضوی، حسن سعیدی و رضا شهابی می‌باشد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

برای صادق فولادی وندا، کارگر مبارز و کمونیست در گچساران که توسط جمهوری اسلامی ربوده، شکنجه و کشته شد.‌

این نوشته ارزش پیشکش و تقدیم کردن ندارد. اما جا دارد ادای احترام بکنیم به دکتر فریبرز رئیس‌دانا، رفیق، یاور و معلم همیشه‌همراه کارگران ایران، که وعده داده بود و درآخرین اسفند زندگی پربار خود در نظر داشت، پیش از اجرای نمایش مضحکِ تعیین حداقل مزد در شورای به‌اصطلاح عالی کار در نوشته‌ای کامل مقوله‌ی مزد، منشأ و شیوه‌های برآورد و محاسبه‌ی مزد، سهم واقعی کارگر در ارزش اضافی و ارزش‌های به‌وجود آمده در فرایند کار (کار مولد و غیرمولد) و نقش کارگران در تعیین مزد در نظام سرمایه را واکاوی و پیشکش طبقه‌ی کارگر ایران کند. اما متأسفانه رها از غول سرطان گرفتار هیولای کرونا شد. یادش گرامی.

ادامه مطلب را بخوانيد »