دشوار نیست
انتخاب دو، سه حرف
بر انتخاب دو مفهوم را
از میان خطوط انگشت

«نه»

به آلودن

“آری”
به رهانیدن

ادامه مطلب را بخوانيد »

روند رخدادهای سیاسی پیش رو در ایران از چه منطقی پیروی می‌کند؟ چه در انتظار ماست؟ تلاشی برای عرضه‌ی یک چشم‌انداز.
این مقاله می‌خواهد طرحی از رخدادهای پیش رو با نظر به هر دو قطب رژیم و جامعه‌ی معترض عرضه کند. بحث را از این جا می‌آغازد که کشور پرخبر ما وارد مرحله‌ی پرخبرتری شده است. محور پرسش‌هایی که در این مرحله هستند این است که «این‌ها» کی می‌روند و چگونه می‌روند. در نهایت مقاله به این نتیجه می‌رسد که رفتن «این‌ها» با یک خیزش و یک ضربه نخواهد بود. بنابر گمانی که نوشته می‌پروراند، ما مسیر پرپیچ و خم و پر تب و تابی را طی خواهیم کرد. برای درک منطق دگرگونی‌ها به مجموعه‌ای از مفهوم‌ها به عنوان کارافزار تحلیل نیاز داریم. آنها معرفی می‌شوند و سپس بحث تغییر رژیم و چگونگی آن پیش برده می‌شود. مدلی که پیش گذاشته می‌شود عامل‌های محدودی را شامل می‌شود. به ناچار موضوع‌ها و عامل‌هایی را کنار می‌گذاریم، در بحث زیر از جمله عامل‌هایی را که به عرصه‌ی سیاست خارجی مربوط می‌شوند. تمرکز مقاله در چارچوب موضوع رژیم و مخالفت اجتماعی‌ای که در برابر خود دارد، بر روی ظرفیت حکومت برای تدبیر و کارآیی است. برای داشتن ظرفیت هم باید ظرفیت داشت. شش کاندیدایی که از سد استصواب ولایی گذاشته‌اند، شاخص نهایت ظرفیت نظام برای ارتقای ظرفیت حکمرانی هستند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

با چنین شرایطی بیانیه‌نویسان نشان داده‌اند که فاقد درک درست از روابط و مناسبات کار در ایران هستند و همین حد از اشراف بر مطالبات کارگری که در بیانیه آورده‌اند هم عمق و ژرفای لازم را ندارد. به این ترتیب «ائتلاف ملی عدالت‌خواه کارگری» در ادامه نیز تنها به وظایف اصلی خود که همان گرم کردن تنور انتخابات است، خواهد پرداخت. انتظار دیگری از این ائتلاف نمی‌رود. تجربه ظهور ناگهانی و مناسبتی ائتلاف در زمان انتخابات هیچ نسبتی با مبارزه‌ی کارگران برای بهبود شرایط زندگی‌شان ندارد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در وضعیت فعلی که اگر بتوان آن را موقیعتِ پسا سرکوبِ قیام ژینا نامید، هر اقدامی در جهت بازیابیِ نیروهای سیاسی، خاصه تشکل‌های صنفی –به‌عنوان بدیل سیاسی و مترقی داخل کشور– بسیار حائز اهمیت و از دیگر سو نیز، امیدوارکننده است. اما از طرفی، درست به دلیلِ همین قرارگیری در شرایط ویرانگر سرکوب‌ها، پرونده‌سازی‌ها و سایه‌ی انقیاد در جامعه، لازم است تا موضع‌گیری‌هایی منطبق با ماهیت هر تشکل، ارائه شود.
این متن، با برشماری سوالات و مواردی، با همین نیت به‌نگارش درآمده است. چرا که برای عبور از وضعیت فعلی و قدم نهادن در مسیری برای تحقق آزادی و برابری – که از مطالبات مندرج در متن قطعنامه نیز هست- می‌بایست از پرسشگری و نقد، هراسی نداشت و برای تغییراتی اساسی، قدم برداشت.

ادامه مطلب را بخوانيد »

راهکار سوسیالیستی:  مصاحبه امتداد با محمد حبیبی (سخنگوی کانون صنفی معلمان تهران و عضو شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان) از گفتگوهایی است‌که بامطالعه‌ی آن می‌توان سیر تکامل مبارزه صنفی_طبقاتی معلمان را در عرصه ساختار سازمانی، دلایل و عوامل پویایی میزان رشد و ارتقاء تشکیلاتی آن‌را دید. می توان رشد بینش طبقاتی را در فرایند مبارزات این بخش از جنبش کارگری و تمیز آن با گرایشات دولتی و اصلاح طلبانه را دریافت. می‌توان نسبت امر صنفی و سیاسی را نه به شکلی تصنعی و ساختگی بل‌که بر پایه هم بودگی مطالبات صنفی و مدنی را در نفس این مبارزه به درستی دریافت. می‌توان تاثیرات پایداری و مقاومت آگاهانه و سازمان یافته در مقابل سرکوب را به درستی دید. می‌توان نوع کنش و رفتار مبارزاتی را در برابر قوانین حاکم دریافت و تمیز به‌هنگام تاثیرات قانونِ‌ خوب و قانونِ‌ بد را در مبارزه و تجربه‌ی معلمان دریافت. ما در راهکار سوسیالیستی این مصاحبه را به عنوان درسنامه ای برای تشکل‌های‌کارگری و کنشگران این عرصه توصیه می کنیم.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در هنگامه و بعد از تصویب  حداقل دستمزد ۱۴۰۳ وزیر کار در چندین نوبت گفته است که کار تصویب حداقل را باید به مجلس سپرد. وی در ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ در شورای عالی‌کار اظهار داشت: «به این نتیجه رسیدیم که با ارسال لایحه‌ای به مجلس نحوه تعیین حداقل حقوق کارگران را به مجلس واگذار کنیم که بهترین مرجع برای تصمیم‌گیری در این موضوع است». داستان چیست؟

ادامه مطلب را بخوانيد »

گزارش بی‌بی‌سی جهانی از قتل نیکا شاکرمی، نوجوان آزاده و معترض، در متن خیزش زن، زندگی، آزادی، افزون بر شفاف‌سازی درباره چگونگی جان‌باختن نیکا، نام چند مامور امنیتی جمهوری اسلامی را فاش کرده است.
اما آیا نیکا، قربانی تنها چند نیروی دستگاه سرکوب نظام ولایت فقیهی بوده است؟

ادامه مطلب را بخوانيد »

کارگران نه‌تنها یک گروه اجتماعی هستند که به‌طور نظام‌مند در جامعه‌ی مدرن تحت ستم و استثمار قرار می‌گیرند، بلکه آن‌ها گروهی هستند که بهترین موقعیت را برای اعمال تغییرات واقعی و گرفتن امتیاز از مرکز اصلی قدرت- بانکداران و صنعتگرانی که سیستم را اداره می کنند- دارند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

این یادداشت تقدیم می‌شود به کارگران زندانی در سراسر ایران و همچنین به دو کارگر فرانسوی سسیل کوهلر و همسر او ژاک پاری محبوس در زندان اوین که به اتهامات واهی به همراه تعدادی از فعالان کارگری در ایران دستگیر و زندانی شدند و هنوز هم به سبب جرم ناکرده کیفر می‌بینند.
——————————-
با وجود پذیرفته شدن روز جهانی کارگر در تقویم ملی این روز همچنان در توقیف است. مجموعه‌‌ای از نارسایی‌ها و مشکلات موجب شده است طبقه کارگر ایران به رغم همه‌ی نیرو و توان بالقوه و انبوهی زمینه‌های عینی برای به فعل در آمدن این نیروی قدرتمند اجتماعی بازماند. در چنین شرایطی چه باید کرد؟

ادامه مطلب را بخوانيد »

پاکستان پس از مقداری پیشرفت تاریخی واقعی متعاقب استقلال، وارد دوره‌ای از ایستایی فراگیر اجتماعی، اقتصادی و روشنفکری، یا شاید حتی قهقرا شده است. بنابراین، امروز وظیفه تاریخی قرار گرفته پیش روی مردم پاکستان سازماندهی، بسیج و مبارزه برای استقلال اقتصادی است، همان طور که در ۱۹۴۷ استقلال سیاسی خود رااز استعمار بریتانیا به دست آوردند. این یک وظیفه تنها برای پاکستانی‌ها نیست، بلکه وظیفه‌ای برای کل جهان سوم است، که از ترتیبات مالی نو استعماری جهانی که فرصت‌های توسعه اقتصادی را نابود می‌کند رنج می‌برند

ادامه مطلب را بخوانيد »

جنبش “زن، زندگی، آزادی” کتابی است باز دربرابر ما که می‌توانیم با خواندن دقیق و چندباره‌ی آن و گفت‌‌وگو درباره‌ی آن، وضعیت سیاسی امروز ایران را بهتر بشناسیم، چه با نظر به پهنه‌ی سیاست حاکمیت چه با نظر به مخالفان آن و مهمتر از همه، با توجه بر آنچه در جامعه می‌گذرد. خوانشی که اینجا عرضه می‌شود، متمرکز است بر روابط قدرت و بازتاب گفتمانی آنها.

مشخصات تصویر: تقابل نیروهای سرکوب و معترضان در تظاهرات و تجمع روز دوشنبه ۲۸ شهریور که با فراخوان جمعی از فعالان زنان ایران در تقاطع خیابان حجاب و بلوار کشاورز شکل گرفت

ادامه مطلب را بخوانيد »

کنفدراسیون کار ایران ــ خارج از کشور چه نسبتی با مقاومت کارگران در ایران دارد و تناقض‌های آن کدامند؟ هیوا مهین‌پور با یادآوری تلاش دولت‌های غربی در پس جنبش ۸۸ می‌نویسد تاریخ انقضاء این گروه از تشکل‌های متکی بر دولت‌های غربی هم فرا می‌رسد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

آیا چالش یا دشواری و سختی تنها  ویژگی تعیین حداقل دستمزد در هر سال است؟ یا ممکن است سالی نسبت به سال پبش این سختی کم یا زیاد باشد؟ یا خود معلول موضوع یا موضوعاتی به مراتب جدی‌تر از سختی ویژه‌ی هر سال؟

ادامه مطلب را بخوانيد »

امروز به مدد انتشار انواع و اقسام کتاب‌های مارکسیستی و نیز وجود سایت‌های مختلفی که به ترجمه و تألیف آثاری در حوزه‌ی مارکسیسم می‌پردازند، به نظر می‌رسد که وضع نظریه چندان بد نیست. با این‌همه دیده می‌شود که در ارتباط با سه موضوع «وضعیت مبارزات طبقه‌ی کارگر ایران»، «چگونگی سازمان‌دهی طبقاتی و کمونیستی» و «تدارک انقلاب سوسیالیستی» به نقد و بررسی‌های بیش‌تر و به‌روزتری نیازمندیم. در واقع سه مسئله‌ی «طبقه»، «حزب» و «انقلاب» به نوعی موضوعاتی بود که مارکس می‌پنداشت دست‌آوردهای تحلیلی‌اش است و آن را در نامه‌ی معروفش (۵ مارس ۱۸۵۲) به ژوزف ویدمایر نوشته بود

ادامه مطلب را بخوانيد »

بیش از هفت سال است انبوه بازنشستگان درمانده از تامین معیشت مناسب و هزینه های سنگین پزشکی، نا امید از تشکل های رسمی، خسته و مایوس از پیگیری در کانال های اداری و مراجعه به مقامات مسئول و محروم از داشتن تشکل های مستقل و با تن هایی خسته و بیمار برای تحقق مطالبات برزمین مانده قانونی خود فغان و دادخواهی به خیابان می اورند. هزاران بار توهین و تحقیر شنیده و فشار و گاز اشک آور و فلفل به جان خریده اند. تهدید به دادگاه و محکوم زندانی شده اند. رسانه های رسمی و غیر رسمی هزاران بار این مطالبات و حرکات اعتراضی را بازتاب داده و به گوش های کم شنوای مسئولان رسانده اند. پرسش بسیار مهم اینجاست چرا هیچ مقام مسئولی پاسخگو نیست و درد را درمان  و مشکل را حل نمی کند؟

ادامه مطلب را بخوانيد »

پروپاگاندا در مورد «تهدید حماس» که اکنون در حال انجام است یک هدف روشن را دنبال می‌کند: تفرقه‌افکنی و بی‌اعتبار کردن مبارزات مردم فلسطین. نتانیاهو و اسراییل مدت‌هاست که با حماس به‌عنوان یک دارایی رفتار می‌کنند، نه تهدید. در مواقع حساس، آن‌ها به جای تضعیف، نفوذ آن را تقویت کرده‌اند. این رابطه طی سال‌ها مراحل مختلفی را پشت سر گذاشته است، اما هدف اسراییل یکی بوده است: استفاده از حماس به‌عنوان دژکوبی علیه عناصر دموکراتیک، سکولار، سوسیالیست و کمونیست مبارزات آزادی فلسطین

ادامه مطلب را بخوانيد »

موضوع جالب توجه در باره پلتفرم ضدامپریالیست جهانی آن است که با این فرض که روسیه سرمایه‌داری است اما کشور امپریالیستی نیست و این‌که سوسیالیسم در چین ساخته می‌شود، برای این هدف‌ها، به جنبش جهانی کمونیستی، به سازمان‌های کمونیستی و کارگری متوسل می‌شوند تا برای مقابله با محورتحت هدایت امریکا راهبرد مشترکی اتخاذ کنند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

بحران آزادیِ آکادمیک که امروز با آن روبه‌رو هستیم، به اندازه‌ی دوران مک‌کارتی به بعد در ایالات متحد آمریکا، حاد است. اتهام یهودستیزی که به طرزی ابزاری به‌منظورِ خفه‌کردن صداها به کار می‌رود بایست به‌شدت هشداردهنده باشد؛ هشداردهنده به هر کسی که برای آزادی بیان در عرصه‌ی عمومی ارزش قائل است و نیز برای آنان که به آزادی آکادمیک در عرصه‌های دانشگاهی اهمیت می‌دهند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

آنچه برای سانسور سیستماتیک نظام سرمایه داری مهم است ایجاد فضایی برای مطیع بودگی و مطیع سازی است تا بر اثر آن نیروی کار قدرت اعتراض پیدا نکند. چرا که قدرت اعتراض با دانایی کلید می‌خورد.  پس بزرگترین ماموریت برای دستگاه سانسور به عنوان یک ساز و برگ مکمل برای بازتولید نیروی کار و مناسبات و روابط اجتماعی و سیاسی، کنترل و محدودیت دانایی در حد نیاز سرمایه‌داری است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

برای حرف زدن در مورد فلسطین باید با خود فلسطین مواجه شد: نه صرفن فلسطین آرمانی و نه فقط فلسطین تاریخی، بلکه فلسطین موجود و واقعی در پرتو آرمان و تاریخ مبارزات رهایی‌بخش آن. همان موجودیت و واقعیتی که بخش عمده‌ای از چپ ایرانی را دچار بحرانی کرده است که حاضر نیست با آن مواجه شود بلکه تلاش می‌کند آن را نادیده بگیرد و به همین دلیل اغلب موضع‌گیری‌های این چپ سلبی، رویایی و در بسیاری مواقع غیرسیاسی است به این مفهوم که به «سیاست» نمی‌پردازد بلکه مشابه با بیانیه‌های عفو بین‌الملل به «محکوم می‌کنیم» و «کشتار نکنید» و خواست فوری آتش‌بس ختم می‌شود.

ادامه مطلب را بخوانيد »

گفتیم که اگر کارگران خواهان رهائی از بندهای ستم و استثمار جامعۀ کنونی هستند لازم است با خواست های طبقاتی خود وارد میدان مبارزه شوند. مبارزۀ اصیل و مستقل کارگری باید بر اساس تشکل های اصیل طبقاتی خود کارگران سازمان داده شود.

ادامه مطلب را بخوانيد »

خانم نرگس محمدی! اگر آب از چشمه زلال حقوق انسان جوشیده بود نیازی به اینگونه پیامها نبود. آخر چرا چشمه نرگس محمدی که همیشه در اعتراض به ظلم می جوشید، اینبار خاموش است و حتی حبابی از آن خارج نشده است؟ چرا این چشمه در رابطه با ظلمی که بر زنان و مردان و کودکانی که با آتش مخربترین بمبها و موشکها می سوزند و تکه تکه می شوند از جوشش افتاده است؟

ادامه مطلب را بخوانيد »

ادامه مطلب را بخوانيد »

گویا بسیاری نمی خواهند به اصل مسئله، به منشأ این ستم، به این که چه کسی بنیاد این فاجعه را گذارده است توجه کنند، تزویر و فریبکاری بزرگ این است که یورش اخیر حماس و حوادث این چند روزه را از زمینه و متن تاریخی و طبیعی آن، از تاریخچهٔ مسئلهٔ فلسطین و از مسیری که منجر به حوادث اخیر شده است جدا می کنند؛ مسئلهٔ فلسطین و تاریخ فاجعه بار آن را در پشت یورش اخیر حماس پنهان و استتار، و از آنچه در این چند روزه رخ داده است برای تصفیه حساب های معوقهٔ سیاسی خود استفاده می کنند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

همین گروه‌های اسلامی که با حمایت آمریکا و اسرائیل برای مقابله با سازمان آزادیبخش فلسطین، ناسیونالیسم عربی و سکولاریسم در خاورمیانه شکل گرفتند پس از پیروزی «انقلاب اسلامی» در ایران به سان «شمشیر دو دم که می‌تواند با غرب بستیزد» عمل کردند. همانند کاری که در افغانستان صورت گرفت؛ تقویت گروه‌های بنیادگرای اسلامی برای مقابله با دولت چپ‌گرای مورد حمایت شوروی و پس از آن دهه‌ها جنگ و بی‌ثباتی سیاسی.

MOHAMMED SABER-EPA-SHUTTERSTOCK

ادامه مطلب را بخوانيد »

بدیهی است که اعتبار این نوبل صلح و اعتبار نرگس محمدی تاثیرات متقابل دارند؛ نوبل صلح از اینکه کفه ترازوی صلح دوستان واقعی اش سنگینی بیشتری یابد از اعتبار نرگس محمدی به خود ببالد و نرگس محمدی هم با پایبندی به اصول آرمانی حقوق بشری بدور از آنچه امروز “صنعت حقوق بشر” شناخته شده است! اعتبارش را حفظ کند، آنچه که امروز معرف آنست.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در جامعه‌ی سیاست‌زده‌ی ایران همه‌چیز به‌سرعت «سیاسی» می‌شود. گرچه ما کسانی را که بر این مبانی تصمیم شخصی می‌گیرند ملامت می‌کنیم ولی می‌دانیم و به‌تجربه دریافته‌ایم که به‌جز کسانی که «ضداجتماعی» هستند و یا منافع شخصی دارند، سایرین را می‌توان مجاب کرد که نه صرفاً به‌خاطر افغان‌ها بلکه بخاطر نجات انسانیت خود به مسائل به نوع دیگری بنگرند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در مجله مهرنامه، مطلبی زیر عنوان «استالینیست مهربان یا چه گوارای داستان نویس، به قلم شخصی به نام مهدی یزدانی خرم درباره زنده یاد صمد بهرنگی منتشر شده است. «مجله نویسان» مهرنامه از آن قماش قلم بدستانی هستند که گمان می کنند، «هر چه دورتر تف بیندازند، بزرگ تر شده اند»، تصور می کنند هر چه بیشتر گنده گوئی کنند، خود نیز بزرگ تر می شوند: استالین، چه گوارا، چریک های فدایی خلق و سر آخر تخطئه بهرنگی با تحریفات ناشیانه و اطلاعات و اظهارنظرهای سطحی و آبکی. نوشته مدعی آنقدر بی سر و ته و مطالب او آنقدر فاقد چهارچوب و نظم و ارتباط درونی است که نقد منطقی آن غیر ممکن است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

یک ویدئو کوتاه از جلسه دفاع لیلا حسین‌زاده بهانه‌ای شده است برای حمله سازمان‌یافته به او و جریان چپ دانشجویی. حمله‌کنندگان نیروهایی به ظاهر متضاد اما همراستا هستند: راست‌های برانداز، راست‌های درون نظام و دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی.

ادامه مطلب را بخوانيد »

بیش از دو هفته قبل، حدود 30 نفر از اهالی روستای آق‌دره وسطی در تکاب، در جریان تجمعی که با مداخله نیروی انتظامی همراه شد، بازداشت و به زندان ارومیه انتقال داده شدند. این اتفاق در پی حضور دو نفر از اهالی جویای کار در مقابل معدن سنگ تراورتن رخ داد. در روزهای اخیر خبر رسیده که حکم دادگاه برای متهمان صادر شده و برخی از آنان با اتهاماتی چون «اخلال در نظم عمومی»، «اقدام علیه امنیت داخلی کشور» و حتی «آدم‌ربایی» مواجه شده‌اند و برای آزادی 26 نفر از آنها تا 600 میلیون تومان وثیقه تعیین شده است.

ادامه مطلب را بخوانيد »