دو نوع واکنش اصلی به واگذاری سهام از منظر مالکیت و کارگرد وجود دارد، مخالفان معتقدند این واگذاری غیرقانونی و مضر برای منافع عمومی، به ویژه کارگران و بازنشستگان است.
سوی دیگر موافقان واگذاری که بر این باورند که این اقدام باعث توزیع ریسک بانکی و جلوگیری از دخالت سازمان تأمین اجتماعی در بانک می‌شود.

ادامه مطلب را بخوانيد »

ایران بیش از هر زمان دیگر آبستن حوادث بزرگ‌ است. اما در این میان متأسفانه چپ سوسیالیستی در وضعیتِ امروزیِ خود، جز در پاره‌ای شعارها و اطلاع‌رسانی‌ها، چندان نقشی در این تحولات نخواهد داشت. در سال‌های طولانی پس از انقلاب بهمن ۵۷، بخشی از چپ ایده‌ی سوسیالیسم را به‌تمامی کنار گذاشت و حتی گاه ضدِّ چپ شد، بخشی با تعدیل نظریه‌های قبلی خود نوعی چپِ میانه، سوسیال‌دموکرات و لیبرال را با اشاراتی کم‌رنگ به سوسیالیسم پی‌گیری کرد، بخشی دیگر به‌طور انفرادی به فعالیت‌های نظری در عرصه‌ی پیشبردِ تفکر مارکسیستی و سوسیالیستی ادامه داد.. پاره‌ی دیگر جریاناتی هستند که با تکرار همان نظریه‌ها و باورهای اولیه‌ی خود مبتنی بر امکان گذارِ انقلابی بلافاصله به سوسیالیسم در ایران راه خود را ادامه داده‌اند. تکیه‌ی نوشته‌ی حاضر بر ارزیابی برنامه‌های این دسته از جریانات است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

محمد حبیبی (سخنگوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران) در گفتگو با «ایران وار» به وجوه مختلف «بلوغ اجتماعی» جامعه ایران، شکل‌گیری فرهنگ و جامعه‌ای موازی به دور از هیاهوی رسانه‌ای و سیاسی و همین‌طور خطاهای راهبردی بخشی از اپوزیسیون می‌پردازد. او همچنین، نقشه‌راهی می‌دهد برای چگونگی حمایت از جریان‌های صنفی، تا بتوان به‌جای عقیم‌‌سازی آن‌ها، رشدشان و همه‌گیرشدن‌شان را دامن زد.»

ادامه مطلب را بخوانيد »

در ایرانِ جمهوری اسلامی، بیش از آن‌که یک فریاد جهانی برای عدالت باشد، به یک «کالای سیاسی» بدل شده است—ابزاری برای ایجاد مشروعیت، سرکوب داخلی و انسداد افق‌های نقد

ادامه مطلب را بخوانيد »

مقاله نگاه مختصری به تاریخ ترجمه ماشینی دارد و با بررسی چند نمونه از ترجمه‌های ماشینی، ضمن استقبال از این ابزار جدید، در کنار ابزار قدیمی مانند لغت‌نامه، در مورد خوش‌بینی بیش از حد به ترجمه‌های ماشینی جدید هشدار می‌دهد و سعی می‌کند به طور خلاصه مشکلات جدیدی که هوش مصنوعی آفریده است را معرفی نماید.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در این مقاله، ابتدا به تغییرات شعار «امر شخصی سیاسی است» می‌پردازم و سپس نگاهی دوباره به این اتهام می‌اندازم که «آیا چپ‌ها همان نگاهی را به حقوق زنان داشتند که اسلام‌گرایان در ابتدای انقلاب داشتند.» به‌راستی آیا چنین بود؟

ادامه مطلب را بخوانيد »

صحبت های امشب من در دو بخش است ابتدا به زمینه و علل تفاوت ها در نظام پرداخت دستمزد برای همه‌کارگران ایران در بخش‌های دولتی و خصوصی می پردازم و کوشش می کنم در حد بضاعت خود و وقت مقرر در دور اول این مبحث را به سرانجامی برسانم و در قسمت دوم هم شیوه تعیین مزد در ایران و معیارهای آن و پیامدهایش را بطوریکه ادای مطلب شود توضیح دهم.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در این مقاله به نوشته‌های برخی فعالان سیاسی و مدنی اشاره می‌شود که منشاء خدمات فراوانی در مبارزه‌ی مردم ایران برای کسب آزادی‌ها و حقوق دموکراتیک بوده‌اند و هستند. عده‌ای همچنان در سنگر مبارزه‌ی چپ هستند، بعضی راه دیگری را انتخاب کرده، برخی نیز چپ نیستند اما آثار آنان به‌وسعت از طرف چپ‌گرایان تبلیغ می‌شود. از همه مهم‌تر آن‌که بعضی، مانند اکثر ما، در برخی از نظرات خود تجدیدنظر کرده‌اند و ممکن است مواضع دیروزشان دقیقاً با مواضع امروز آنان هم‌خوانی نداشته باشد. اما این بخشی از واقعیت زندگی یک نویسنده است، آثار باقی می‌مانند اما افراد می‌روند. همچنان که دیگران بارها متذکر شده‌اند، اثر مؤلف پس از انتشار به زندگی مستقل خود بارضایت و یا بی‌رضایت مؤلف ادامه می‌دهد. هر چند گاه جدا کردن اثر و صاحب‌اثر بسیار سخت و گاه غیرممکن است. در این مقاله، به نوشته‌ها و گفته‌های نویسندگانی اشاره می‌شود که تأثیر مهمی در درک عمومی از نقش چپ‌ها در مبارزات زنان در ابتدای انقلاب داشتند و تلاش می‌کنم نشان دهم که این نوشته‌ها ضمن آن‌که پاره‌ای نکات درست و تأمل‌برانگیز هستند حامل بدفهمی گسترده‌ای از نسبت جنبش چپ در ایران و جنبش‌های زنان شده است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

موضوع این مقاله بررسی سیاست‌ها یا استراتژیِ فقیرسازی بیشترین شمار مردم توسط حکومت و یافتن راهکارهای مقابله با این سیاست‌هاست. در این بررسی ناگزیر به موارد و شیوه‌هایی اشاره و استناد می‌شود که شماری از آن‌ها پیش ازاین بارها مورد بحث بوده‌اند. تلاش بر نشان دادن نظا‌م‌مند و همبسته بودن جنبه‌ها و روش‌های مختلف سرکوب مزدی است که طی چند دهه به تمامی مزدوحقوق‌بگیران تحمیل شده و بررسی چرایی موفق نبودن تلاش‌های تاکنونی این طبقه برای مقابله با این سرکوب‌ها است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

اگر جنگ در گیرد، قربانی اصلی آن در همان روز نخست توش و توانی است که مردم ایران در طی سال‌ها برای تشکل‌یابی و مبارزه علیه ستم و بهره‌کشی و تبعیض جمع کرده‌اند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در پنجاهمین سالگرد ترور حکومتی بیژن جزنی، حسن ضیاءظریفی و رفقا

در سال ۱۳۵۴، ۷ تن از هموندان «گروه یک» (که رفقایشان به همراه «گروه دو» سپس «چریک‌های فدایی خلق» را بنیان نهادند) و ۲ تن از اعضای مجاهدین خلق ایران، در حالیکه همگی در حال سپری کردن دوره‌ی زندان خود بودند، توسط شمار برگزیده‌ای از اعضای ساواک به بیرون از زندان اوین و به تپه‌های پیرامون برده و در آنجا به گلوله بسته شدند. کشته‌شدگان اینها بودند: محمد چوپان‌زاده، مشعوف کلانتری، احمد جلیل افشار، عزیز سرمدی، عباس سورکی، بیژن جزنی، حسن ضیاءظریفی (از «گروه یک») و کاظم ذوالانوار و مصطفی جوان خوشدل (از مجاهدین). روزنامه‌ها گزارش ساواک‌نوشته‌ای را در روز بعد منتشر کردند با این عنوان: «۹ نفر از زندانیانی که قصد فرار داشتند کشته شدند.» (اطلاعات ۳۰ فروردین ۱۳۵۴).

از آنجا که ۵۰ سال پس از این رویداد، ماجراهای دستگیری «گروه یک» و ترور این ۹ نفر به‌خوبی روشن و در پژوهش‌های گوناگونی گفته شده‌اند، نیازی به بازگویی چند باره‌ی این روایت‌ها نیست. به‌ویژه از‌آن‌رو که بازجو و شکنجه‌گر ساواک بهمن نادری‌پور (با نام سازمانی «تهرانی») شرحی از حضور خود و همکارانش در این ترور را در اعترافاتش در دادگاه انقلاب در سال ۱۳۵۸ بازگفته است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

هرگونه به “اول ماه می” روزِ جهانی‌ کارگر (11اردیبهشت) نگاه‌ کنیم، اعم‌ از اینکه یادبود و بزرگداشت کشته‌شدگان طبقه کارگر آمریکا در ۱۸۸۶ میلادی را پاس داشته باشیم یا به مصوبه ماه می ۱۸۸۹ میلادی از سوی انترناسیونالیسم در کنگره اول انترناسیونال دوم ( کنفرانسی که با شرکت احزابِ سوسیالیست و کارگر و نمایندگان اتحادیه‌های کارگری ۲۰ کشورِ جهان) برای حفظ ارزش‌های مبارزاتی کارگران آمریکا و دستاورد آن اعتصابات و اعتراضات چهار روزه را نظر داشته باشیم؛ اولین اقدام برای ارج‌نهادن به این‌ روز، برنامه‌ریزی برای تجدیدِ حضور اجتماعی و سراسری کارگرانِ کشورهای جهان خواهد بود. به ویژه اگر این تجدیدِ حضور، یادآور و نمایش قدرت همبستگی کارگران برای دفاع از منافع و خواسته‌های طبقاتی خود باشد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در مورد فریبرز رئیس‌دانا توصیف‌ها و تعابیر زیادی شده و می‌شود: اقتصاددانِ دگراندیش، روشنفکر چپ، سوسیالیست، نویسنده و مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران، کنشگر سیاسی و اجتماعی، پژوهشگر فقر و نابرابری و حتی گاه منتقد ادبی و شاعر. او در کسوت یک اقتصادخوانده‌ با رویکرد انتقادی همه‌ی این‌ها بود.

ادامه مطلب را بخوانيد »

برای پیشبرد این بحث ابتدا به توضیح دو نگرش در باره سوژه حداقل دستمزد می پردازم . سپس به نقد عوامل موثر و تعیین کننده در چگونگی بازتولید سرمایه‌دارانه نیروی کار خواهم پرداخت و در پایان شرایط راه حلی کوتاه مدت را برای رسیدن به ساز و کار تعیین حداقل دستمرد عادلانه بررسی ارائه  خواهم داد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

ادامه مطلب را بخوانيد »

دستش را روی زخم عمیق قلبش گذاشته بود و دنبال موتور می‌دوید. نتیجه‌ی زحمت چندساله داشت دود می‌شد می‌رفت هوا. فکر کن این همه سال درس بخوانی که دانشگاه تهران قبول شوی و بیای پایتخت تا آینده‌ی بهتری برای خودت و خانواده‌ات بسازی و دم خوابگاه همان دانشگاه، دسترنج چندسال کار برای خرید وسایل تحصیلت مثل لپ‌تاپ را ببینی که دارد به هیچ و پوچ تبدیل می‌شود. چه حالی می‌شوی؟

ادامه مطلب را بخوانيد »

طی بیش از دو دهه، من و معدود افرادی نظیرِ شلدون ولین، نوآم چامسکی، چالمرز جانسون، باربارا ارنرایک و رالف نیدر، در ارتباط با این‌که افزایشِ نابرابری‌های اجتماعی و استهلاکِ مستمرِ نهادهای دموکراتیک، از جمله رسانه‌ها، کنگره، اتحادیه‌های کارگری، دانشگاه‌ها و دادگاه‌ها، لاجرم به یک ظهورِ حکومتی اقتدارگرا یا فاشیسمِ مسیحی منجر خواهد شد، هشدار دادیم.

ادامه مطلب را بخوانيد »

محمد داوری، فعال کارگری محبوس در زندان عادل آباد شیراز، در نامه‌ای از زندان به شرح شکنجه، تهدید به تجاوز و پرونده‌سازی در زندان علیه خود، پرداخته است. او در این نامه از تهدیدات و رفتارهای خشونت‌آمیز مسئولان زندان خبر داده است. این زندانی همچنین از عدم دسترسی به درمان مناسب و بی‌توجهی به شرایط انسانی زندانیان در این زندان انتقاد کرده است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

این روزها به‌لطف توده‌ای‌شدنِ رسانه‌ها یعنی دسترسی سهل و آسانِ اکثر مردم به شبکه‌های مجازی و انتشار آزادانه‌ی اطلاعات و نظرات این «امکان» فراهم شده که هر فرد در هر جایگاه علمی و هر میزان آگاهیِ تاریخی از واقعیت‌های گذشته به خود جرأت اظهارنظر در هر زمینه‌ای بدهد، «فیک نیوز» و اخبار زرد را جایگزین اطلاعات درست و واقعی سازد و با انواع اتهامات ریز و درشت و گاه لشکرکشی‌های سایبری، مخاطبانِ مخالف را به‌سهولت مرعوب خود سازد. در زیرِ تلی از این آمار و اطلاعات نادرست و مقایسه با اوضاع ناگوار کنونی است که منتقدان رژیم گذشته، یا طرفداران نظم نابه‌سامانِ فعلی پنداشته می‌شوند، یا «فتنه‌گران» و «روشنفکرانی که انقلاب کردند» و یا دستِ‌کم «مردمی که خوشی زیردل‌شان زد»!

ادامه مطلب را بخوانيد »

یکی از موارد اختلاف در مشارکت در کارزارهای سیاسی حضور مخالفان سیاسی است. از یک طرف برخی در جناح چپ با پرچم واقع‌گرایی و تکیه بر «همکاری‌های گسترده» با یکسان شمردن همه‌ی کارزارهای سیاسی حاضر هستند بر سر هر موضوعی، از جمله حاکمیت آینده با دست‌راستی‌ترین نیروها که اشتراکی با آن‌ها به جز وجود یک دشمن مشترک ندارند به همکاری تنگاتنگ بپردازند. از سوی دیگر برخی در جناح چپ چنین همکاری را حتی بر سر مرگ و زندگی ناروا تلقی می‌کند. در این بخش به دیدگاه اخیر پرداخته می‌شود. برخی از طرفداران فراخوان، امضاکنندگان بیانیه را به همکاری با نیروهای غیردموکرات متهم کردند و بالعکس. مسلماً این موضوعی بسیار قدیمی در میان چپ‌گرایان و یک مشغله‌ی فکری اساسی برای طرفداران سوسیالیسم در سراسر جهان بوده است.

نقاشی از کازیمیر مالویچ

ادامه مطلب را بخوانيد »

به مناسبت باز انتشار «دگردیسی‌ها، مهاجرت»، اثر اَدونیس، شاعر پرآوازه سوری، گفتگویی با او در محل اقامتش در پاریس انجام گرفت. این مصاحبه توسط والِری‌مارَن لامِسله تنظیم و در مجله فرانسوی لوپوئن در 25 دسامبر 2024 منتشر شد. در زیر، پس از مقدمه‌ مترجم، ترجمه‌ی مقدمه لوپوئن و متن مصاحبه را در اختیار خواننده قرار می‌دهیم.

اَدونیس در نگارش‌خانه‌ ‌اش: «این جا، مکان هر آن چیزی است که فقط به من تعلق دارد»

ادامه مطلب را بخوانيد »

ادامه مطلب را بخوانيد »

در ساختارهای سیاسی و اجتماعی ایران، هیچ مسئله‌ای بدون حل‌کردن مسئله زنان قابل حل نیست. زنان به‌عنوان نیمی از جامعه، در دل مسائل سیاسی و طبقاتی قرار دارند. هر برنامه طبقاتی و سیاسی برای آینده ایران ناگزیر است به سؤالات بنیادین در زمینه زنان پاسخ دهد، به‌ویژه در رابطه با جایگاه آنان در قدرت سیاسی و نهادهایی که در آن‌ها مشارکت دارند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

بحران آلودگی هوا از جمله بحران‌های کشور است که یک راه حل کاملاً اجتماعی و مشخص دارد. اما همچون اکثر بحران‌های دیگر فساد ساختاری و منافع طبقاتی مانع از حل آن می‌شود. در نهایت آن چه با آن روبرو هستیم، شعار است و شعار! بیلبوردها و بنرهای «آسمان آبی، زمین پاک» و لفاظی‌های مبنی بر خصوصی‌سازی شرکت‌های خودروسازی! آن چه غایب است یک راه حل اجتماعی و مردمی است که منافع اکثریت را دربردارد. مقاله زیر قدیمی است اما بحران، یک بحران سابقه‌دار است و راه حل‌های آن نیز پیش‌تر ارائه شده است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

ادامه مطلب را بخوانيد »

این یادداشت را تقدیم میدارم به برگزارکنندگان مجمع عمومی عادی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران و همه فرهنگیان، این کارگران و زحمتکشان عرصه بازتولید علم و فرهنگ و دانایی که به رغم همه‌ی محدودیت های موجود با گزینش شیوه نوین، ضرورت برپایی مجمع عمومی را به تاخیر نینداخته و با بهره گیری از خِرَدجمعی و حضور اکثریت تشکل های فرهنگیان با قدرت اراده، دستور کار و نتایج کلیدی  مجمع را طی سه روز در ساعات معین، تحقق بخشیدند. از ثمرات این مجمع عمومی آنکه نشان دادند با تکیه بر اراده جمعی و سازمانی می توان ادامه و استمرار مبارزات صنفی _ طبقاتی را ضمانت کرد. این دستاورد بزرگ گرامی باد!

ادامه مطلب را بخوانيد »

🔸ما وظیفه داریم با شور و حرارتی یکسان با امپریالیسم ایالات متحده و با جهادی‌هایی که این امپریالیسم از طریق وحشیگری‌اش آنها را تقویت کرد، مخالفت کنیم.
🔸برای مبارزه با امپریالیسم و پیروزی در درازمدت، ما باید قلب و ذهن مردم را به دست آوریم. ما نمی‌توانیم این کار را با حمایت از جبارانی انجام دهیم که مردم از آنها نفرت دارند، آن هم فقط به این دلیل که آنها دشمنِ دشمنان ما هستند.
🔸نباید صدام، قذافی یا اسد را به‌عنوان «راه‌حل»، و پادزهر امپریالیسم تلقی کنیم. این رژیم‌های جبار مردم‌شان را از خود بیگانه می‌کنند و سرانجام فرومی‌‌پاشند – بنابراین ثابت می‌کنند که ظرفیت مقاومت در برابر امپریالیسم را ندارند.
🔸ضدامپریالیسم تنها زمانی موفق می‌شود که ضدامپریالیست‌ها حداقلِ معیارهای اخلاقی را رعایت کنند؛ بزرگ‌ترین سلاح ما این است، نه کلاشینکف خودکار یا موشک ضد هوایی. زیرا اگر به حداقل معیارهای اخلاقی پایبند باشیم، می‌توانیم توده‌های سراسر جهان را که در نهایت قدردانِ مواضع انسان‌گرایانه‌ی اصولی هستند، جلب کنیم.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در این نوشتار بر سه نکته یا سه دستورکارِ عاجل و پیشاروی جنبش کارگری تأکید دارم؛ در شرایط کنونی یا هر تغییر و تحولی که در سطح سیاسی جامعه روی دهد طبقه‌ی کارگر ناگزیر است برای دستیابی به وضعیتی بهتر و در خور یک طبقه‌ی اجتماعی مولد حقوق خود را در سه حوزه‌ی آزادی ایجاد و فعالیت تشکل‌های کارگری، مشارکت مؤثر در تعیین مزد، و حقوق دوران بازنشستگی تثبیت کند. هیچ ترتیب و تقدمی بر این سه دستور نیست؛ برحسب شرایط و امکانات می‌توان هریک را به‌تنهایی یا همزمان به‌موازات یکدیگر پیش برد. پیشرفت و کسب دستآورد در هریک از این سه پروژه می‌تواند کمک‌رسان و سبب پیشبرد آن دو دیگر باشد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در تاریخ چهارشنبه  ۱۴ آذر۱۴۰۳ از سوی آقای مهرداد خامنه‌ای به بهانه ی نقدِ بیانیه صادره از سوی کانون نویسندگان به مناسبت ۱۳ آذر روز مبارزه با سانسور؛ یادداشتی در اخبار روز تحت عنوان «دیاسپورای کانون نویسندگان» منتشر شد. پس از مطالعه یادداشت به عنوان یکی از علاقمندان و دوستدارن و همراهان کانون نویسندگان ایران برخود فرض میدانم که در حدّ بازنمایی حقیقت کانون به عنوان تنها سازمان مدافع حق آزادی بیان و اندیشه، به این نقد پاسخ گویم.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در تحلیل نتایج انتخابات اخیر پارلمان اروپا، نویسنده تصریح می کند که این تنها چپ است که می‌تواند راست افراطی را متوقف کند. اما چپی که به مسیر شورش و جذب نیروهای گسترده‌تر در مبارزات جمعی بازگردد

ادامه مطلب را بخوانيد »