غلامحسین ساعدی (زادهٔ ۲۴ دی ۱۳۱۴، تبریز – درگذشتهٔ ۲ آذر ۱۳۶۴، پاریس) با نام مستعارِ گوهرِ مراد، نویسنده و پزشک ایرانی بود. ساعدی نمایشنامه نیز می‌نوشت و پس از بهرام بیضایی و اکبر رادی از نامدارترین نمایشنامه‌نویسان زبان فارسی به‌شمار می‌رفت. ساعدی از اوایل تشکیل کانون نویسندگان ایران بدان پیوست؛ ولی عمرش دیری نپایید، پس از انقلاب ۱۳۵۷ از راهِ پاکستان به فرانسه گریخت، و سال ۱۳۶۴ در پاریس جان سپرد، و در گورستان پرلاشز، با تشییع جمع بزرگی از ایرانیان پاریس، به خاک سپرده شد. ادامه مطلب را بخوانيد »
شعر «تا روزی که زمین سیمای عشق شود» شاید به‌یادماندنی‌ترین و مشهورترین شعر «ادنان یوجل» (شاعر سوسیالیست و انقلابی ترکیه) است. در ویدئو حاضر، «حیدر ارتم»، در مراسم دفن «یاشار کمال» در سال 2015 این شعر را می‌خواند. ادامه مطلب را بخوانيد »
به یاد علی رضا جباری (آذرنگ)، انسان مبارز و عاشقی که دیگر در میان ما نیست اما یادش همیشه با ماست. ادامه مطلب را بخوانيد »
متنی که می‌خوانید یادداشتی است از رضا خندان (مهابادی)، نویسنده، پژوهشگر و عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران، درباره‌ی ۱۳ آذر، روز مبارزه با سانسور. ادامه مطلب را بخوانيد »
می‌زنیم فریاد، تا شویم آزاد
از بند زور و استبداد
یک بار دیگر، می‌گذریم از سر
در یک جنگ نابرابر ادامه مطلب را بخوانيد »
صدای سلطانپور، در شب پنچم شب‌های شعر گوته، طنین خشم بود؛ صدای مشت های گره شده، فریاد خلق های بند بریده و طنین سرخ شعر بود. ادامه مطلب را بخوانيد »
امروز شنبه 31 خرداد از دایره اجرای احکام با سه عضو کانون نویسندگان ایران رضا خندان (مهابادی)، بکتاش آبتین و کیوان باژن تماس گرفتند و از آنها خواستند که فردا، یکشنبه اول تیر ماه، خود را به شعبه یک اجرای احکام معرفی کنند. ادامه مطلب را بخوانيد »
کوه میخواهد یلان مست را
کوه میجوید صدای هست را
کوه را آواز باید برفراز
از کلام مردمان سرفراز
من چو کوهی در هوای مردمم
مرد و زن یکسان، فدای مردمم
لیک از مردم هر آنکس آگه است
همره خود دانمش، چون در ره است ادامه مطلب را بخوانيد »
