ما امضا کنندگان این نامه به طور مشخص از هیات‌های کارگری شرکت کننده در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار درخواست داریم موارد فوری زیر را به صورت ویژه دردستورکار اجلاس قرار داده و مصرانه تقاضا داریم که در راستای تصویب و اجرایی کردن آنها تمام تلاش خود را به کار بندند: الف) رفع فوری و بی‌قید و شرط تمامی اتهامات منتسب شده به تمامی فعالین صنفی محبوس در ایران و آزادی تمامی کارگران، معلمان و فعالین اجتماعی زندانی و دستگیر شدگان جنبش زن زندگی آزادی و همه زندانیان سیاسی و لغو فوری اعدامها. ب) اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار و عدم اجازه به هیات این حکومت برای شرکت در اجلاس.
ادامه مطلب را بخوانيد »
ما از تمام فعالین و خانواده های دادخواه، فعالین رسانه، احزاب، سازمان‌ها و گروه‌های متشکل و فعالین منفرد و تمام آنان که دل در گرو انسانیت، آزادی، برابری، سکولاریسم و مدرنیسم دارند، دعوت می‌کنیم تا با همکاری یکدیگر موجی عظیم از اتحاد و همبستگی را برای نابودی همیشگی حکومت اعدامی و اعدامها به هر دلیلی را ایجاد کنیم و بدین وسیله سرنگونی جمهوری اسلامی را سریعتر کنیم.
پایان اعدامها و جنایات و سرکوب‌ها گره به سرنگونی این حکومت و پیروزی انقلاب زن زندگی آزادی خورده است.
ادامه مطلب را بخوانيد »
آنچه امروز از آرایش نیروهای پیشرو و مترقی دیده می‌شود به هیچ روی و با هیچ معیاری پاسخ شایسته‌ای به نیاز آتی جنبش مردمی ایران را برای تغییرات و دگرگونی‌های بنیادین نمی‌دهد و باید به این باور نایل آمد که وقتِ گفتگوهای درون خانواده چپ برای اتجاد عمل به قصد برداشتن گام‌های تاریخ‌ساز فرا رسیده و کوچکترین تعلل و کوتاهی از هر یک از نیروهای درون آن نه تنها جایز نیست بلکه خطایی استراتژیک و نابخشودنی است . امروز و هنور دیر نشده است اما فردا دیر است.
ادامه مطلب را بخوانيد »
نئولیبرالیسم همچنان سیاست حاکم بر زندگی در ایران است. بازهم موضوع قوانین و مقررات زدایی از روابط و مناسبات کارگری _ کارفرمایی (اعم از کارفرمایان دولتی یا خصوصی) به چالشی آگاهانه از سوی سرمایه‌داری ایران کشیده شده‌است. این چالش از سوی دولت سرمایه و نهادهای رسمی و غیررسمی و به اعتبار و پشتوانه مجلسی است که فاقد کمترین وجاهت نمایندگی از سوی مردم به ویژه کارگران و زحمتکشان است! چرا که در این مجلس هیچ فردی وگروهی از جانب کارگران و زحمتکشان آنها را نمایندگی نمی کندو این نبود نمایندگان طبقات محروم در قانونگذاری و نظارت براجرای قانون، همواره دردوره‌های مختلف مجلس شورای اسلامی وجود داشته‌است و در بهترین حالت تنها با وجود تعداد انگشت شماری از نمایندگان منتسب به کارگران قدرت و اراده‌‌ی دفاع از منافع کارگران را نداشته اند، گاهی اقدامی برای خالی نبودن عریضه صورت گرفته است . اگر هجوم های پیاپی به قانون کار مصوب 1369 بارها با کمترین دستاورد ناکام ماند؛ این ناکامی تحت تاثیر نارضایتی های موجود در شرایط متفاوت حیات سیاسی کشور نصیب بانیان حذف کامل مقررات کار گردید. اکنون دیگر دولت جمهوری اسلامی با این خیال که مقاومت کارگران در برابر سختی ها و شداید زندگی اقتصادی در هم شکسته است و توازن عرضه و تقاضا در بازار کار به‌دلیل فراوانی بیکاری توان چانه زنی برای کارگران باقی نگذاشته است و از طرفی کارگران برای مقاومت فاقد توانمندی تشکیلاتی هستند؛ میدان را برای هجوم نهایی مساعد ارزیابی کرده‌است. از طریق نهادی که اساسا وظیفه‌ای در قبال وضع قوانین به ویژه قوانین مربوط به روابط و حقوق کار ندارد ؛ اقدام به تدوین ماده15 در لایحه‌ی برنامه هفتم توسعه کرده‌است . زمینه و بستر سازی این مداخله فراقانونی از آنجا شکل می‌گیرد که این نهاد (سازمان برنامه و بودجه ) توانسته است همین مداخلات را به گونه‌ای دیگر با تعیین سقف درصد افرایش ممکن در موردحداقل دستمزد اعمال کند. در این نوشتار به این فصل از تلاش های دولتی برای مقررات زدایی از روابط کار خواهم پرداخت.
ادامه مطلب را بخوانيد »
ائتلاف کوتاه‌مدت حول رضا پهلوی منحل شد. جمعی که ازجمله برای بهره‌برداری فرصت‌طلبانه از خیزش اخیر در ایران به‌وجود آمده بود به سرنوشت محتوم خود گرفتار شد. در چندوچون این مسئله به‌قدر کافی نوشته و گفته شده است. ما نه می‌خواهیم مطالب را تکرار ونه از آنها بهره‌برداری کنیم. به جزئیاتِ جریاناتِ آنها هم وارد نیستیم، و زدوبندهای پنهانی و آشکار این جمع دست‌‌راستی را هم بیش از آنچه در رسانه‌ها آمده است نمی‌شناسیم و برای‌مان اهمیت چندانی هم ندارد. با این‌همه، درس‌هایی که این پدیده می‌دهد می‌تواند برای ما مفید باشد.
ادامه مطلب را بخوانيد »
سمینار «نئولیبرالیسم ایرانی: نقد اقتصاد سیاسی ایران» دانشگاه شیراز، یکم خرداد 1402
ادامه مطلب را بخوانيد »
عنوان مقاله برگرفته از یکی از نوشته‌های گی دوبور است و به بررسی رابطه بین سلبریتی‌ها و سیاست در سه قسمت می‌پردازد. اول، کسانی که فکر می‌کنند از طریق نیکوکاری یا ایثار موثر می‌توان بدون تغییرات ساختاری با حفظ نظام سرمایه‌داری مشکلاتی را که به سختی با این نظام گره خورده است را حل نمود. در این راستا ضمن بررسی کوتاهی از نظرات پیتر سینگر، به علل و تاریخچه گسترش فعالیت حضور سلبریتی‌ها در امور حقوق بشر و اختلافات سیاسی پرداخته می‌شود. قسمت دوم نگاهی دارد به سلبریتی‌های اینترنتی در ایران و میزان استفاده از موضوعات سیاسی در دو پلتفرم اینستاگرام و توییتر. همچنین بررسی کوتاهی از میزان استفاده از توییتر در ایران می‌شود. در بخش سوم به سلبریتی‌‌هایی که به سیاست روی می‌آورند و سیاستمدارانی که خود سلبریتی هستند و یا از سلبریتی‌ها برای افزایش محبوبیت خود استفاده می‌کنند پرداخته می‌شود. همچنین در مورد سلبریتی‌‌هایی تامل می‌شود که همیشه دغدغه سیاست داشته‌اند و نه هنر. در نهایت به این موضوع توجه می‌شود که چرا ایرانیان خارج از کشور در اثر ناتوانی و درماندگی خود در برانداختن نظام جمهوری اسلامی به فلسفه «باید کاری کرد» تحت هر شرایطی و به قیمتی متوسل شده‌اند، چیزی که بخش اول و سوم را به هم پیوند می‌زند. در نهایت ضمن تاکید بر قضاوت گی دوبور در مورد وظیفه ایدیولوژیک سلبریتی‌ها، به نمونه‌های استثنا در این عرصه و شهامت برخی از سلبریتی‌ها در استفاده از محبوبیت خود برای طرح مسائلی در خلاف جریان اب حرکت کرده و می‌کنند و بهایی که باید بابت مواضع خود بپردازند، اشاره می‌شود. در طول مقاله از بررسی رابطه نویسندگان و سیاست، به جز مورد جی کی رولینگ، پرهیز شده است زیرا در نیم قرن گذشته نویسندگان موجودات جالبی برای زیر ذره‌بین قرار گرفتن تلقی نمی‌شوند مگر در موارد بسیار استثنایی مانند رولینگ. ضمن ان که رابطه نویسندگی، البته در حد بالا و نه خاطرات نوشتن، و سیاست معمولاً یک رابطه پذیرفته شده است. کافیست به چرچیل به عنوان یکی از معروف‌ترین سیاستمداران جهان که هفتاد سال پیش جایزه نوبل در ادبیات را گرفت اشاره کرد.
مقاله ضمن ان که بر کوشش‌های سلبریتی‌ها در عرصه سیاست، هنگامی که مشارکت در امور سیاسی هزینه دارد ارج می‌گذارد اما منتقد غلو در مورد اهمیت سلبریتی‌ها در عرصه سیاست و نیز عدم درک این موضوع است که محبوبیت در یک عرصه به خودی خود موجب محبوبیت در عرصه سیاست نمی‌شود.
ادامه مطلب را بخوانيد »
تجربه نشان داده که کارگرانِ آگاه، شجاع هم می توانند و هم این قدرت را دارند که با اتحاد و انجام اقدامات جمعی، آینده بهتری برای خود و خانواده خود رقم بزنند. رمز موفقیت و پایداریِ این اتحاد در گرو «سازماندهی» نیروی کار است و اینجا نقطه ورود فعالین صنفی و کارگری به عنوان یک سازمان‌دهنده است. شما می توانید یک سازمان‌دهنده باشید که به شرایط نامناسب محیط کار پایان می دهد. این کار را می توان با استفاده از بهترین ابزار و اصولی که سازمان دهندگان با تجربه محل کار ارائه می دهند انجام داد پایه‌های موفقیت و پیروزی‌های آینده را در برابر کارفرمایان، سرمایه‌داران و سیاستمداران بسازید، کسانی که با تداوم اتخاذ سیاست‌های مخرب به رفاه و امنیت شغلی کارگران آسیب می زنند.
ادامه مطلب را بخوانيد »
بزگزار کننده: گروه علمی_تخصصی صلح انجمن جامعه شناسی ایران
ادامه مطلب را بخوانيد »
ننگت! طناب دار زچه خجلت نمی‌کشی؟
گردن فرازی مردم پر افتخار را
ادامه مطلب را بخوانيد »
افراد فاقد شناسنامه در ایران به ویژه در استان سیستان و بلوچستان سال‌هاست که با محدودیت‌ها و سختی‌های بسیاری مواجه هستند؛ از منع خدمات اجتماعی تا سایر مواردی که یک فرد در جامعه از بدو تولد به آن نیازمند است.
ادامه مطلب را بخوانيد »
کانون نویسندگان ایران از همه‌ی نهادهای مدافع آزادی و حقوق انسانی و تشکلهای همسو در سراسر جهان می‌خواهد به صراحت مخالفت خود را با موج جدید اعدامها در ایران اعلام کنند و تمامی امکانات خود را برای متوقف کردن ماشین سرکوب جمهوری اسلامی به کار بگیرند.
ادامه مطلب را بخوانيد »
هم اکنون سه تن از فرزندان ما مجید کاظمی، صالح میرهاشمی و سعید یعقوبی در دادگاهی بدون هیأت منصفه، و بی‌داشتن وکیل و بر اساس اعترافات اجباری محکوم به اعدام و در زندان دستگرد در آستانه اعدام قرار دارند و خود و خانواده هایشان به کمک ما نیازمندند. باید که با اعتراض به این احکام مانع از اجرای آن گردیم.
ادامه مطلب را بخوانيد »
به مناسبت روز جهانی کارگر و در میان بی‌شمار بیانیه و مقاله تصمیم گرفتیم گزارشی کوتاه از وضعیت زنان کارگر کشاورز در نخلستان‌های بلوچستان بنویسیم. در این سلسله مقالات و گزارش‌ها بر تجارب‌زیسته و گزارش‌های دریافتی تکیه می‌کنیم تا از خلال آنها به فهم بهتری از اشکال فرودستی و ستم دست یابیم.
ادامه مطلب را بخوانيد »
در رثای معترضان ماه‌های اخیر که چشم‌هایشان را از دست داده‌اند و جان عزیز خود را در راه آزادی فدا کرده اند
به عنوان یک کارگر در تمام زندگی دغدغه‌ی معیشت و زندگی کارگران را داشته‌ام و تنها معیارم برای فعالیت، پیگیری مطالبات خود و هم‌طبقه‌ای‌هایم بوده است. نتیجه‌ی سی‌سال کار سخت و شرافتمندانه، فرسودگی بدن و ادامه‌ی کار بعد از بازنشسته‌شدن است، زیرا حقوق ناچیز بازنشستگی کفاف یک زندگی ساده را نیز نمی‌دهد. همانگونه که در زمان بازداشت، تعدادی از آشنایان و خانواده‌ام با انتشار مطلبی با عنوان «ملاقات با خانواده‌ی یک معلم زندانی، جلسه‌ی تشکیلاتی با اهداف واهی نیست» به درج این مطلب معترض شدند، من ریحانه انصاری‌نژاد نیز درج اتهامات دروغین بی‌پایه و اساس توسط خبرگزاری فارس علیه خود و دیگر کارگران و معلمان، را به شدت محکوم می‌کنم.
ادامه مطلب را بخوانيد »
مسئله‌یِ کنونیِ افزایشِ قیمت‌ها مشکلی نیست که کارگران مسببِش باشند، بلکه به رفتار سرمایه در دهه‌های پیشین برمی‌گردد. سرمایه‌داری در کل تلاش کرده که تولید را به اقتصادهایی با دستمزد پایین منتقل کند تا سود را افزایش دهد؛ از این رو، زنجیره‌های تأمینِ بلند و آسیب‌پذیری پدید آمده است. در کشورهایی نظیر بریتانیا، به‌جای سرمایه‌گذاری در تجهیزاتی که کار را بارآورتر می‌کند و دست‌مزدِ بیش‌تر را ممکن می‌‌سازد، بر پایین نگه‌داشتنِ متوسطِ دست‌مزدها (از طریق «انعطاف‌پذیری» و چیزهایی از این دست) تأکید شده است.
ادامه مطلب را بخوانيد »
در این مراسم تعدادی از کارگران و بازنشستگان به همراه خانواده های خود و همچنین جمعی از فعالین کارگری، زنان و دانشجویان حضور داشتند
ادامه مطلب را بخوانيد »
کانون نویسندگان ایران در دفاع از آزادی اندیشه و بیان بی هیچ حصر و استثنا برای همگان، با گرامی‌داشت روز جهانی کارگر خواهان آزادی بی‌قیدوشرط همه‌ی فعالان کارگری از جمله کیوان مهتدی، عضو کانون نویسندگان ایران، و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی است.
ادامه مطلب را بخوانيد »
ابزار قدرت‌گیری مردم به ویژه طبقه کارگر برای ابراز توانایی‌‌ها و ایجاد توازن قوای لازم برای پیشبرد ساز و کارهای دستیابی به مطالباتشان است. سه عرصه مشخص نیاز هست؛ اول عرصه تشکیلات و سازمان یابی برای پیشبرد اهداف است. دوم مسئله داشتن صدا است. وقتی صدای طبقه معینی در جامعه شنیده نشود طبعاً توجهی هم به آن نمی‌شود. سوم هم عرصه حضور است. عرصه حضور از محیط کار تا محیط عمومی
ادامه مطلب را بخوانيد »
