آیا چالش یا دشواری و سختی تنها  ویژگی تعیین حداقل دستمزد در هر سال است؟ یا ممکن است سالی نسبت به سال پبش این سختی کم یا زیاد باشد؟ یا خود معلول موضوع یا موضوعاتی به مراتب جدی‌تر از سختی ویژه‌ی هر سال؟

ادامه مطلب را بخوانيد »

در بخش اول این نوشتار به موادی از اساسنامه مصّوب نهاد جعلی «کنفدراسیون کار ایران» پرداختیم. در ادامه به فصول و مواد دیگری که نشانگر نیّات برپاکنندگان این «کنفدراسیون» است خواهیم پرداخت. اما  پیش از آن یادآوری این نکته ضرورت دارد که هر نهادی در هرجای دنیا به‌ هر نامی بدون ارتباط ارگانیک با طبقه کارگر چنانچه نمایندگی طبقه کارگر ایران را یدک بکشد؛ و از این بابت این تلقی را ایجاد کند که گویا از سوی کارگران ایران تشکیل یافته و ماموریت دفاع از خواسته‌ها و مطالبات و حقوق این طبقه را دارد؛ جعلی است!

ادامه مطلب را بخوانيد »

سخنرانی در انجمن علمی سیاست‌گذاری اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شده است

ادامه مطلب را بخوانيد »

طبقه کارگر ایران همواره دستخوش انواع جعل و دروغپردازی و شبیه سازی هایی در عرصه تشکیلات بوده است. این ویژگی و استعداد جعل در جنبش کارگری معلول شرایط سرکوب و دیکتاتوری است. آنجا که هرگونه فعالیت آزاد و مستقل از کارگران برای ایجاد نهادهای صنفی_طبقاتی از بین برود و انواع ممنوعیت‌های قانونی و فراقانونی مانع ایجاد و گسترش فعالیت‌های کارگران در سازمان های صنفی _طبقاتی گردد؛ زمینه و بستر رشد فریبکاری و فرصت طلبی با انواع انگیزه های شخصی و سیاسی و اقتصادی فراهم می‌گردد

ادامه مطلب را بخوانيد »

مطالب بسیاری درباره بازنشستگان و رفتارهای اعتراضی آن‌ها منتشر شده است و تقریباً هر دو سه روز در هفته حرکت‌های اعتراضی، گردهمایی و حضور خیابانی از این فعالان پیشین عرصه کار و تولید و خدمات را شاهدیم. گرچه آن‌ها همواره فریاد می‌زنند «تنها کف خیابون، به دست میاد حقمون»، اما با تأسف بسیار گوش شنوایی برای شنیدن این فریادها وجود ندارد و بدتر از آن اینکه هر روز محدودسازی امکاناتی که از خود این زحمتکشان دیروز و بازنشستگان امروز بوده است، بیشتر و بیشتر می‌شود. نمونه محدودیت‌های اخیر را می‌توان در قانون هفتم توسعه مصوب مجلس شورای اسلامی مشاهده کرد که اینک در زیر پنجه‌های شورای نگهبان ورز می‌بیند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

نقاب‌داری از درون ارابه
پنجره را
از شکاف درجه
با نوک مَگَسَک نشانه رفته است!

ادامه مطلب را بخوانيد »

این روزها به دنبال اعتصاب کارگران گروه ملی. صنعتی فولاد باز هم حدیث مکرر جایگزینی “مجمع عمومی” به جای سازمان‌یابی و نفی ضرورت ایجاد تشکل های پایدار کارگران، از جانب جریان خواهان بی قواره بودن مبارزه طبقاتی و مخالف سازمانیابی طبقه کارگر ایران و البته از سوی روشنفکران جوانی که دل در گرو طبقه کارگر و آرمان رهایی دارند، مطرح شده است. …..
در این نوشتار بنا دارم همین “درسهایی ازکارگران گروه ملی فولاد”  نوشته عسل محمدی را بکاوم تا از رهگذر این کاوش آنچه را ضرورت صیقل ذهن و کلام است با او و دیگر جوانان نیک اندیش و مبارز راه رهایی به اشتراک گذارم.

ادامه مطلب را بخوانيد »

آنچه برای سانسور سیستماتیک نظام سرمایه داری مهم است ایجاد فضایی برای مطیع بودگی و مطیع سازی است تا بر اثر آن نیروی کار قدرت اعتراض پیدا نکند. چرا که قدرت اعتراض با دانایی کلید می‌خورد.  پس بزرگترین ماموریت برای دستگاه سانسور به عنوان یک ساز و برگ مکمل برای بازتولید نیروی کار و مناسبات و روابط اجتماعی و سیاسی، کنترل و محدودیت دانایی در حد نیاز سرمایه‌داری است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

بدیهی است که اعتبار این نوبل صلح و اعتبار نرگس محمدی تاثیرات متقابل دارند؛ نوبل صلح از اینکه کفه ترازوی صلح دوستان واقعی اش سنگینی بیشتری یابد از اعتبار نرگس محمدی به خود ببالد و نرگس محمدی هم با پایبندی به اصول آرمانی حقوق بشری بدور از آنچه امروز “صنعت حقوق بشر” شناخته شده است! اعتبارش را حفظ کند، آنچه که امروز معرف آنست.

ادامه مطلب را بخوانيد »

سلام همقطاران!
من کارگر ایرانی هستم کارگری در بنگاه صنعتی، کشاورزی، خدماتی. کارگری که جز فروش نیروی کار فکری و عضلانی و یا فروش توامان هر دو باهم چاره‌ای برای زندگی ندارد. خیلی شناخته شده نیستم و به حساب نمی آیم مگر آنکه از فرط بی عدالتی و نداشتن رفاه، کار و درخواست آزادی ایجادسازمان کارگری و آزادی بیان برای فریاد آنچه ندارم و به حق درخواست می‌کنم و سرکوب و زندانی می‌شوم، کمی شناخته شوم. من اسماعیل بخشی، رضا شهابی، رسول بداغی، جعفر ابراهیمی داوود رضوی، کیوان مهتدی، اسماعیل عبدی، حسن سعیدی، ریحانه انصاری‌نژاد، آنیشا اسدالهی،سپیده قلیان، اسکندر لطفی، و عزیز قاسم زاده و… هستم. من کارگر ناشناخته و محرومی هستم که در سراسر کشور در هرجا به بهانه ای اخراج (به زبان سرمایه‌داران تعدیل نیرو )می‌شوم و به بهانه نداشتن سابقه و پیشینه مستمرِکار و به خاطر قراردادهای تا 29 روزه از دریافت بیمه بیکاری محرومم.

ادامه مطلب را بخوانيد »

برنامه هفتم توسعه و همه‌برنامه های تاکنونی برای تامین مقاصد سرمایه دارانه در ایران دچار فاحش‌ترین رویکرد غیر قانونی است. این برنامه ها تا کنون دستاوردهای توسعه و پیشرفت قابل توجهی نداشته اند اما بلا استثنا حقوق کار را به اشکال مختلف نقض کرده اند.

ادامه مطلب را بخوانيد »

نئولیبرالیسم همچنان سیاست حاکم بر زندگی در ایران است. بازهم موضوع قوانین و مقررات زدایی از روابط و مناسبات کارگری _ کارفرمایی (اعم از کارفرمایان دولتی یا خصوصی) به چالشی آگاهانه از سوی سرمایه‌داری ایران کشیده شده‌است. این چالش از سوی دولت سرمایه و نهادهای رسمی و غیررسمی و به اعتبار و پشتوانه مجلسی است که فاقد کمترین وجاهت نمایندگی از سوی مردم به ویژه کارگران و زحمتکشان است! چرا که در این مجلس هیچ فردی وگروهی از جانب کارگران و زحمتکشان آنها را نمایندگی نمی کندو این نبود نمایندگان طبقات محروم در قانونگذاری و نظارت براجرای قانون، همواره دردوره‌های مختلف مجلس شورای اسلامی وجود داشته‌است و در بهترین حالت تنها با وجود تعداد انگشت شماری از نمایندگان منتسب به کارگران قدرت و اراده‌‌ی دفاع از منافع کارگران را نداشته اند، گاهی اقدامی برای خالی نبودن عریضه صورت گرفته است . اگر هجوم های پیاپی به قانون کار مصوب 1369 بارها با کمترین دستاورد ناکام ماند؛ این ناکامی تحت تاثیر نارضایتی های موجود در شرایط متفاوت حیات سیاسی کشور نصیب بانیان حذف کامل مقررات کار گردید. اکنون دیگر دولت جمهوری اسلامی با این خیال که مقاومت کارگران در برابر سختی ها و شداید زندگی اقتصادی در هم شکسته است و توازن عرضه و تقاضا در بازار کار به‌دلیل فراوانی بیکاری توان چانه زنی برای کارگران باقی نگذاشته است و از طرفی کارگران برای مقاومت فاقد توانمندی تشکیلاتی هستند؛ میدان را برای هجوم نهایی مساعد ارزیابی کرده‌است. از طریق نهادی که اساسا وظیفه‌ای در قبال وضع قوانین به ویژه قوانین مربوط به روابط و حقوق کار ندارد ؛ اقدام به تدوین  ماده15 در لایحه‌ی برنامه هفتم توسعه کرده‌است . زمینه‌ و بستر سازی این مداخله فراقانونی از آنجا شکل می‌گیرد که این نهاد (سازمان برنامه و بودجه ) توانسته است همین مداخلات را به گونه‌ای دیگر با تعیین سقف درصد افرایش ممکن در موردحداقل دستمزد اعمال کند. در این نوشتار به این فصل از تلاش های دولتی برای مقررات زدایی از روابط کار خواهم پرداخت. 

ادامه مطلب را بخوانيد »

ننگت! طناب دار زچه خجلت نمی‌کشی؟
گردن فرازی مردم پر افتخار را

ادامه مطلب را بخوانيد »

ابزار‌‌ قدرت‌گیری مردم به ویژه طبقه کارگر برای ابراز توانایی‌‌ها و ایجاد توازن قوای لازم برای پیشبرد ساز و کارهای دستیابی به مطالباتشان است. سه عرصه مشخص نیاز هست؛ اول عرصه تشکیلات و سازمان‌ یابی برای پیشبرد اهداف است. دوم مسئله داشتن صدا است. وقتی صدای طبقه معینی در جامعه شنیده نشود طبعاً توجهی هم به آن‌‌ نمی‌شود. سوم هم عرصه حضور است. عرصه حضور از محیط کار تا محیط عمومی

ادامه مطلب را بخوانيد »

درست در آستانه روز جهانی کارگر در ایران به خانه معلمی در بند می‌ریزند و افرادی را که به خاطر همدلی به خانواده او گرد آمده‌اند با رفتاری ناشایست بازداشت و به زندان می برند. و عجیب آنکه این روزها از صدر تا ذیل هرم قدرت از کارگر و حقوق و نقش او در تولید سخن می گویند و از دشواری‌های زندگی اش! و توصیه به رفع  این دشواری‌ها. لابد این دشواری ها را بازداشت‌شدگان ایجاد کرده‌اند! درست سال گذشته در آستانه روز جهانی کارگر شبیه همین رفتار صورت گرفت و از بازداشت معلمان و کارگران با سناریوی همکاری با جاسوسان فرانسوی (دو کارگر از اتحادیه معلمان) سناریوی پر آب و تابی ساخته شد و متعاقب آن گروهی از کارگران و فعالان صنفی بازداشت شدند که هنوز هم پرونده‌ی بعضی از بازداشت شدگان باز است گرچه پرونده جاسوسی رنگ باخت اما بهانه ای برای سرکوب تعدادی معلم و کارگر و مترجم و نویسنده گردید و حالا در آستانه روز کارگر این سناریو به شکلی دیگر با زمینه سازی های قبلی تکرار شده است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

این مقاله نقد و بررسی برنامه‌ای در کلاب هاووس با موضوع «بررسی جنبش شورایی با مصداق مبارزات هفت تپه، دستاوردها، افت و خیزها، تجربه مبارزه خلاقانه و نقش کانال مستقل هفت تپه» می باشد. سخنرانان این برنامه عباس منصوران، محمود قزوینی، علیرضا بیانی و البته برگزار کنندگان که با اسامی کوچک بدون هیچ گونه هویت سازمانی برنامه را هدایت می کردند.
گرچه سخنرانان باید به موضوع برنامه می‌پرداختند و موضوعاتی درباره جنبش شورایی و مصادیق آن را به لحاظ نظری و کارکردی در این شرکت نشان می دادند اما آنچه در مرکز توجه سخنرانان بود نه شورا بلکه شبحی از شورا که هر یک به شکلی از سازمان شکل یافته در ذهنیت خود آن را بیان می کردند

ادامه مطلب را بخوانيد »

این روزها نگرانی‌های بسیاری در بین کارگران آگاه و روشنفکران ارگانیک طبقه‌ی کارگر و همچنین آن‌دسته از احزاب و سازمان‌ و گروه‌هایی که خود را مدافع حقوق کارگران و مبارز راه رهایی اردوی کار می‌دانند از تحرکات ارتجاعی در بین مخالفان نظام سیاسی حاکم بر ایران و همچنین تحرکات ناخوشایند حمایت جویانه‌ی آنان از سرمایه‌داری جهانی و برآمد نوعی دیگری از نظام سیاسی ارتجاعی پس از فروافتادن نظم سیاسی استبدادی حاکم وجود دارد.

ادامه مطلب را بخوانيد »

در مطلب پیش رو  از حسین اکبری، فعال کارگری درباره مسئله مزد و کنشگری کارگر ایرانی پیرامون دستیابی به دستمزدی مطابق با مولفه‌های قانونی پرسیده‌ایم.

ادامه مطلب را بخوانيد »

رنجش گرسنگی و فرسودگی قامت تکیده
قلب جهان با درد در می آمیزد
دشمن جان‌ها چه بیهوده
دیده می بندد
ناشنیده می گیرد
فریاد تصویر تکیده را!

ادامه مطلب را بخوانيد »

ششم بهمن ماه جاری بیانیه‌ای به نام کارگران غیر رسمی نفت (ارکان ثالث) دز ستون اخبار کوتاه نشریه اخبار روز منتشر شد که بسیار عجیب و در عین حال تاسف بار بود. عجیب و تاسف‌بار از این رو که اولا بیانیه ای به نام یکی از مهمترین بخش های صنایع نفت صادر می‌شود که موضوع آن نه یک رخداد سیاسی که تحلیلی سیاسی است بر پایه‌ی رخدادی صنفی که اساسا در هیچ خبرگزاری و از جانب هیچ منبعی تایید نشده است. در واقع بر پایه‌ گزاره ای تاییدنشده و تنها با این عبارت که: «باخبرشدیم…» خلق شده است!

ادامه مطلب را بخوانيد »

بحث بر سر این‌ست‌که اگر نهادی بنام کارگران ایجاد می‌شود؛ تنها به اعتبار رای آنها در یک نهاد مرجع بنام مجمع عمومی است که معتبر و دارای وجاهت اجتماعی خواهدشد. نمی‌توان بدون نظر و رای کارگران به نام آنها شورا یا سندیکا ساخت و از آن بدتر شورایی برای هدایت اعتراضات آنها سازمان داد! این در بهترین حالت قرار گرفتن در جایگاه وکیل تسخیری و اعلام قیمومیتِ کارگران است.

ادامه مطلب را بخوانيد »

اینکه چرا عنوان «کلید جستجو برای گمراهی زدایی در خیزش اخیر مردمی!» را برای این متن برگزیدم نیز رابطه مستقیمی با دیدگاه مورد نقد یعنی دیدگاه مدافعان همان مجامع عمومی به عنوان تشکل کارگری دارد. مدافعان این ناتشکل اصرار داشتند که «مجمع عمومی را به عنوان “پدیده ای حاصل رشد و انکشاف طبقه ی کارگر” و “تشکلی که ابزار اعمال اراده ی مستقیم کارگران” برای مبارزات جاری کارگران معرفی کنند. در نتیجه به مخالفت جدی با سازمان‌های کارگری از نوع سندیکا و اتحادیه و حتی شوراها (که بخشی از کارگران پیشرو به عنوان تشکل خود مدیریتی طبقه کارگر مطرح می‌کنند) پرداختند و با دلایل بسیار سطحی ایحاد این تشکل ها را نادرست و ناتشکل مجمع عمومی را بدیل سازمان های کارگری از هرنوع، معرفی می‌کردند تا آنجا که مدعی شدند «“مجمع عمومی هم می‌تواند صندوق اعتصاب داشته باشد، می‌تواند تقسیم کار و وظایف را تفهیم کند و به کارگران آموزش دهد”.

ادامه مطلب را بخوانيد »

انباشت مطالبات و افزودن بر آنها با طرح لوایحی که بنا به سوابق گذشته به قصد نقضِ هرچه بیشتر حقوق کار می انجامد مانند برقراری شروط برای افزایش پایه مزد، افزایش تعداد نمایندگان دولتی در شورای عالی کار به جای دموکراتیزه کردن این ساختار به سود تصمیم سازی در راستای تحقق حقوق کار، پرداختن به تمایلات محافل و تشکل‌های سرمایه داری چون اتاق بارزگانی صنایع و معادن و سایر ستادهای آشکار و پنهان سرمایه میلیتاریستی و نقض آشکار تعهدات برابر مقاوله نامه های بنیادین و لازم الاجرای سازمان بین المللی کار و اقداماتی نظیر برقراری نظام استاد شاگردی و کارورزی که به قصد بهره کشی برده‌وار از نیروی کار صورت می گیرد به بحران عدم مشروعیت نرخ بالاتری خواهد بخشید.

ادامه مطلب را بخوانيد »

صد روز رفت و باز…
رج میزنیم هر روز رفته را
تا بوی گل بدمد باز در بهار

ادامه مطلب را بخوانيد »

ارگران هم اکنون هم بعنوان شهروندان ناراضی و معترض در کنار فرزندانشان قرار دارند و این حد از ظلم و ستمی را که به جوانان اعم از دختر و پسر، دانشجو و دانش آموز، بیکار و بی هویت و بی آینده  می‌رود، تحمل نخواهند کرد. اما برای حضور اثرگذارتر در این مبارزه یک خلاء اجتماعی بنام شکاف بین النسلی ایجاد شده راه را بر تقویت این همراهی و همدلی بسته است. این شکاف بین النسلی عواملی دارند که باید شناخته و از میان برداشته شوند

ادامه مطلب را بخوانيد »

خصم با این شلیک
می دهد پیغامش
یا همه چشم ببندید و خاموش شوید
یا ز رخسار شما خالی چشم
حسرت دیدن آزادی را
لحظه‌ی شادی را
تا ابد در  دل و جان…

ادامه مطلب را بخوانيد »

شعار “زن _زندگی _آزادی”، زن مظهر زندگی است و زندگی بی آزادی، درخور و شایسته هیچ انسانی نیست. سلب آزادی از زنان ما سلب انسانیت از ایران است. و این خود از مصادیق بارز بیعدالتی در حق داشتن حیات است. این حق باید برای هر زن ایرانی فارغ از اینکه خود می‌خواهد حجاب داشته باشد یا نداشته باشد به رسمیت شناخته شود.

ادامه مطلب را بخوانيد »

موضوع: کارگران و زحمتکشان و جنبش آزادیخواهی در ایران میهمان: حسین اکبری، پژوهشگر و فعال کارگری

ادامه مطلب را بخوانيد »

دخترکم تو بی آنکه بخواهی
هزاران هزار بار بهتر
هزاران هزار بار بیشتر
از چهره‌ ی کریه جارچی
نقاب برکشیده‌ای!

ادامه مطلب را بخوانيد »